سقی

لغت نامه دهخدا

سقی. [ س َق ْی ْ ] ( ع مص ) آب دادن. ( منتهی الارب ) ( ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ) ( دهار ).
- سقی اﷲ ثراه ؛ خدا گور او را سیراب سازد. خدا رحمت خویش بر گور او ریزد.
|| سقیاً لک گفتن کسی را. || گرد آمدن آب زرد در شکم کسی و بیمار استسقا گردیدن. || غیبت و عیب نمودن کسی را. ( منتهی الارب ).

سقی. [ س َ قی ی ] ( ع اِ ) ابر بزرگ قطره. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). میغ بزرگ قطره. ( مهذب الاسماء ). || گیاه بردی. || خرمابن. ( منتهی الارب ).

سقی. [ س ِق ْی ْ ] ( ع اِ ) اسم است سقی را یعنی آب خورده و سیراب. || کشت آب پاشیده. || بهره ای از آب. || کشت آبی. ( منتهی الارب ). || زردآب که در شکم گرد آید. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). || پوستکی که در آن آب زرد باشد و از شتربچه شکافته شود.

سقی. [ س َ ] ( اِخ ) دهی ازدهستان زبید بخش جویمند حومه شهرستان گناباد، دارای 649 تن سکنه است. آب آن از چشمه و محصول آن غلات ، ابریشم ، زعفران است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9 ).

فرهنگ فارسی

فرهنگ عمید

آب دادن، به کسی آب دادن برای آشامیدن.

دانشنامه عمومی

سقی نام روستایی است در دامنه کوه های جنوبی شهرستان گناباد. از شمال به یک دشت وسیع که به شهر گناباد منتهی می شود و از جنوب به کوه هایی متصل می باشد که به شهر باغستان از توابع فردوس منتهی می شود و از غرب به روستای روچی ( گناباد ) و از شرق با روستای کلات ( گناباد ) همجوار است.
روستای سقی در عرض جغرافیایی ۱۴/۳۴ و طول جغرافیایی ۳۱/۵۸ واقع شده است و ارتفاع آن از سطح دریا ۱۶۰۰ متر است. فاصله سقی تا مرکز دهستان زیبد ۵ کیلومتر و تا مرکز شهرستان گناباد. ۲۳کیلومتر است.
در حالیکه این روستا در سال ۱۳۵۵، ۸۱۶ نفر جمعیت داشته است جمعیت آن در سال ۱۳۹۰ به ۲۹۸ نفر کاهش یافته است و مهاجر فرستی شدید داشته است؛ ولی در اعیاد و مراسم مذهبی از جمله محرم ( به ویژه روز عاشورا ) جمعیت آن به مراتب بیشتر و به حدود ۷۰۰۰الی ۸۰۰۰ نفر می رسد.
روستای سقی دارای پنج شهید می باشد که جان خود را در هشت سال دفاع مقدس فدای وطن خود نمودند. سه تن از این شهیدان به نام های احمد و محمود قاسمی و یوسف اشرفی در بهشت احمد این روستا دفن هستند و دو تن دیگر به نام های زینبی و نقدی در مشهد دفن هستند.
روستای سقی معرف است به آلوئه ورایی ترین روستای ایران مردم روستای سقی در فصول مختلف به کارهای متعددی اشتغال دارند. شغل اصلی مردم روستا کشاورزی است که از اواخر زمستان با کاشت غلات شروع می شود. پس از کشت غلات نوبت به کشت های بهاره نظیر سبزیجات و صیفی جات می رسد. این محصولات شامل خیار، لوبیا سبز و گوجه فرنگی می شود. البته با خشکسالی های اخیر تولید محصولات صیفی روستا کاهش چشم گیر داشته است و بیشتر درختان روستا نیز خشک شده اند.
مردم روستا در کنار کشاورزی خود کارهای متعددی از قبیل دامداری نیز دارند. به این منظور در کنار کشت محصولات یاد شده کاشت علوفه های دامی نظیر یونجه، شبدر، ذرت علوفه ای و چغندر به منظور تأمین نیاز دامهای اهالی نیز انجام می شود.
دام های تحت پرورش شامل گوسفند، گاو و مرغ می شود. البته در فصل بهار پرورش کرم ابریشم که از کارهای با درآمد مناسب است نیز انجام می شود.
از دیگر اقلام کشت در روستا زعفران می باشد. این محصول مدتهاست که در این منطقه کشت می شود و پیشینه کاشت آن اگر قدیمی تر از زعفران قائنات نباشد هم دوره با آن می باشد. اقتصاد چند محصولی این منطقه این امکان را به مردم داده است که در صورت افت قیمت یا خسارات طبیعی وارده به برخی از محصولات، مردم را دچار تنگدستی و فقر نکند. در دهه ۹۰ به همت جوانان روستا یک هکتار گلخانه آلوئه ورا در این روستا احداث شده که باعث اشتغالزایی و درآمد زایی خوبی برای جوانان این روستا شده است.
عکس سقی
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس