سقوط وال استریت در سال ۱۹۲۹ (میلادی). سقوط وال استریت در سال ۱۹۲۹، به عنوان سه شنبه سیاه شناخته شده است، سقوط بزرگ، یا سقوط بازار سهام در سال ۱۹۲۹، در ۲۴ اکتبر سال ۱۹۲۹ آغاز شد، این سقوط مخرب ترین سقوط در تاریخ ایالات متحده آمریکا بود، این دوره آغاز رکود بزرگی ده ساله بود که همه کشورهای صنعتی غربی تحت تأثیر آن قرار گرفتند.
در دهه ۲۰، در پی جنگ جهانی اول در زمانی که ثروت گرایی و افراط گرایی زیادی وجود داشت سقوط بازار سهام به وجود آمد. پس از جنگ، در هنگامی که شهرها دوران رشد صنعتی را تجربه می کردند و تولیدات بیش از حد نیاز کشاورزی موجب مأیوس شدن کشاورزان از لحاظ وضعیت مالی و به وجود آمدن ناامیدی گسترده ای میان آن ها شده بود، مهاجرت عظیمی از مناطق روستایی به مناطق شهری، برای پیدا کردن کاری بهتر و شایسته تر در صنعت «همیشه در رشد» آمریکا آغاز گردید. همچنین با وجود خطرات ناشی از سفته بازی، بسیاری بر این باور بودند که بازار سهام به پیشرفت خود ادامه خواهد داد و برای همیشه و یا در بلند مدت به رشد ادامه خواهد داد.
اما در ۲۵ مارس سال ۱۹۲۹، پس از هشدار فدرال رزرو مبنی بر سقوط کوتاه مدت بازار سهام، بسیاری از سرمایه گذاران به سرعت شروع به فروش سهام کردند و بدین شکل بازار سهام را در معرض یک سقوط بزرگتر قراردادند. دو روز بعد، بانکدار شناخته شده، چارلز ای. مایکل اعلام کرد که شرکت او National City Bank مبلغ ۲۵ میلیون دلار اعتبار برای جلوگیری از سقوط بازار پرداخت خواهد کرد. این حرکت مایکل بحران مالی را موقتاً متوقف کرد و تقاضای دریافت پول سهام از ۲۰ تا ۸ درصد کاهش یافت.
بااین حال، اقتصاد آمریکا دچار مشکلاتی بود، برای نمونه تولید فولاد کاهش یافته بود، ساخت وساز کم شده بود، فروش خودرو کاهش یافته بود، و مصرف کنندگان بدهی زیادی بالا آورده بودند؛ با وجود همه این مشکلات اقتصادی و بسته بودن بازار در ماه مارس و مه سال ۱۹۲۹، رشد سهام در ماه ژوئن از سر گرفته شد و این روند تا اوایل سپتامبر ۱۹۲۹ تقریباً بی وقفه ادامه داشت ( به طور متوسط شاخص داو جونز بین ژوئن و سپتامبر بیش از ۲۰٪ سود داشت ) و ارزش بازار میانگین صنعتی داو جونز طی نه سال فعالیت خود حدودا ده برابر شده بود ( اوج آن در تاریخ ۳ سپتامبر، ۱۹۲۹ ۳۸۱٫۱۷ شده بود. )
گرچه مدت کوتاهی قبل از سقوط، اقتصاددان معروف، ایروینگ فیشر اعلام کرد، "قیمت سهام به چیزی شبیه یک فلات رسیده و به طور دائم بالا می ماند. اما وضعیت مالی بازار در تاریخ ۱۸ سپتامبر سال ۱۹۲۹، دچار چرخش شد و قیمت بیشتر سهام های بورس اوراق بهادار نیویورک ( NYSE ) چند روز پس از هشدار کارشناس مالی، راجر بابسون به طور چشم گیری سقوط کرد. این هشدار که "سقوطی بزرگ در حال به وجود آمدن است" از طریق رسانه ها به طور عمومی اعلام شده بود. به همین دلیل سقوط اولیه سپتامبر تحت عنوان "سقوط بابسون" در مطبوعات آورده می شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر دهه ۲۰، در پی جنگ جهانی اول در زمانی که ثروت گرایی و افراط گرایی زیادی وجود داشت سقوط بازار سهام به وجود آمد. پس از جنگ، در هنگامی که شهرها دوران رشد صنعتی را تجربه می کردند و تولیدات بیش از حد نیاز کشاورزی موجب مأیوس شدن کشاورزان از لحاظ وضعیت مالی و به وجود آمدن ناامیدی گسترده ای میان آن ها شده بود، مهاجرت عظیمی از مناطق روستایی به مناطق شهری، برای پیدا کردن کاری بهتر و شایسته تر در صنعت «همیشه در رشد» آمریکا آغاز گردید. همچنین با وجود خطرات ناشی از سفته بازی، بسیاری بر این باور بودند که بازار سهام به پیشرفت خود ادامه خواهد داد و برای همیشه و یا در بلند مدت به رشد ادامه خواهد داد.
اما در ۲۵ مارس سال ۱۹۲۹، پس از هشدار فدرال رزرو مبنی بر سقوط کوتاه مدت بازار سهام، بسیاری از سرمایه گذاران به سرعت شروع به فروش سهام کردند و بدین شکل بازار سهام را در معرض یک سقوط بزرگتر قراردادند. دو روز بعد، بانکدار شناخته شده، چارلز ای. مایکل اعلام کرد که شرکت او National City Bank مبلغ ۲۵ میلیون دلار اعتبار برای جلوگیری از سقوط بازار پرداخت خواهد کرد. این حرکت مایکل بحران مالی را موقتاً متوقف کرد و تقاضای دریافت پول سهام از ۲۰ تا ۸ درصد کاهش یافت.
بااین حال، اقتصاد آمریکا دچار مشکلاتی بود، برای نمونه تولید فولاد کاهش یافته بود، ساخت وساز کم شده بود، فروش خودرو کاهش یافته بود، و مصرف کنندگان بدهی زیادی بالا آورده بودند؛ با وجود همه این مشکلات اقتصادی و بسته بودن بازار در ماه مارس و مه سال ۱۹۲۹، رشد سهام در ماه ژوئن از سر گرفته شد و این روند تا اوایل سپتامبر ۱۹۲۹ تقریباً بی وقفه ادامه داشت ( به طور متوسط شاخص داو جونز بین ژوئن و سپتامبر بیش از ۲۰٪ سود داشت ) و ارزش بازار میانگین صنعتی داو جونز طی نه سال فعالیت خود حدودا ده برابر شده بود ( اوج آن در تاریخ ۳ سپتامبر، ۱۹۲۹ ۳۸۱٫۱۷ شده بود. )
گرچه مدت کوتاهی قبل از سقوط، اقتصاددان معروف، ایروینگ فیشر اعلام کرد، "قیمت سهام به چیزی شبیه یک فلات رسیده و به طور دائم بالا می ماند. اما وضعیت مالی بازار در تاریخ ۱۸ سپتامبر سال ۱۹۲۹، دچار چرخش شد و قیمت بیشتر سهام های بورس اوراق بهادار نیویورک ( NYSE ) چند روز پس از هشدار کارشناس مالی، راجر بابسون به طور چشم گیری سقوط کرد. این هشدار که "سقوطی بزرگ در حال به وجود آمدن است" از طریق رسانه ها به طور عمومی اعلام شده بود. به همین دلیل سقوط اولیه سپتامبر تحت عنوان "سقوط بابسون" در مطبوعات آورده می شد.
