سقوط هترا در جریان لشکرکشی های شاپور یکم، شاهنشاه ایران رخ داد. این شهر پایتخت پادشاهی عربایا بود و پس از یک محاصره طولانی که نزدیک به یک سال طول کشید، در نهایت شهر توسط ساسانیان فتح شد. با سقوط هترا و مرگ سنطروق دوم پادشاهی عربایا نیز منحل شد.
... [مشاهده متن کامل]
در طول جنگ های ایران و روم، پادشاهی عربایا حکم یک دولت حائل میان شاهنشاهی ایران و امپراتوری روم را داشت و در بیشتر تاریخ خود، دست نشانده ایرانیان بود. با تضعیف شدن اشکانیان در سال های پایانی خود در اثر جنگ با رومیان و ساسانیان، عربایا نیز رفته رفته برقدرت خود افزود اما با سقوط اشکانیان و ظهور شاهنشاهی ساسانی، ملوک هترا تصمیم گرفتند تا با رومیان متحد شوند. در پاسخ به این تصمیم، اردشیر بابکان شهر را در دهه بیست سده دوم پس از میلاد محاصره کرد، اما توفیقی نداشت. نوشته های لاتین مربوط به سال ۲۳۵ که در شهر پیدا شده، نشان می دهد که رومیان در جریان محاصره در شهر حاضر بودند.
با کشف نسخه های خطی مانوی کلن، محققان معاصر به این نتیجه رسیدند که سقوط هترا در سال ۲۴۰ یا ۲۴۱ رخ داده است، یا همانگونه که طبری می گوید، دو سال طول کشیده است. در هر صورت شهر در اثر محاصره دوم سقوط کرد.
پس از فتح شهر، مواضع دفاعی آن نابود شده و ثروتش به غنیمت گرفته شد. همچنین پادشاهی عربایا نیز توسط شاهنشاه ایران منحل گردید. در سال ۳۶۳، امیانوس مارسلینوس در جریان جنگ های ایران و روم، از این شهر گذر کرده و آن را «یک شهر قدیمی اما خالی از سکنه که سال هاست رها شده» توصیف کرده است.
گزارش سقوط هترا در نوشته های قرون وسطایی ایرانی و عربی نیز بارها تکرار شده، اما در این نوشته ها واقعیت با افسانه گره خورده است.
معروف ترین داستان مربوط به سقوط هترا - که در شاهنامه، تاریخ طبری و نوشته های ابن خلدون و روضةالصفا نیز به آن اشاره شده - مربوط به این است که شاهدخت شهر، نضیره، با دیدن شاپور عاشق او می شود و به دلیل این عشق، به مردم و شهرش خیانت می کند.
در شاهنامه نام او مالکه دختر طایر ضبط شده است، اما شاهنشاهی که شهر را محاصره کرده شاپور دوم است، نه شاپور یکم.
... [مشاهده متن کامل]
در طول جنگ های ایران و روم، پادشاهی عربایا حکم یک دولت حائل میان شاهنشاهی ایران و امپراتوری روم را داشت و در بیشتر تاریخ خود، دست نشانده ایرانیان بود. با تضعیف شدن اشکانیان در سال های پایانی خود در اثر جنگ با رومیان و ساسانیان، عربایا نیز رفته رفته برقدرت خود افزود اما با سقوط اشکانیان و ظهور شاهنشاهی ساسانی، ملوک هترا تصمیم گرفتند تا با رومیان متحد شوند. در پاسخ به این تصمیم، اردشیر بابکان شهر را در دهه بیست سده دوم پس از میلاد محاصره کرد، اما توفیقی نداشت. نوشته های لاتین مربوط به سال ۲۳۵ که در شهر پیدا شده، نشان می دهد که رومیان در جریان محاصره در شهر حاضر بودند.
با کشف نسخه های خطی مانوی کلن، محققان معاصر به این نتیجه رسیدند که سقوط هترا در سال ۲۴۰ یا ۲۴۱ رخ داده است، یا همانگونه که طبری می گوید، دو سال طول کشیده است. در هر صورت شهر در اثر محاصره دوم سقوط کرد.
پس از فتح شهر، مواضع دفاعی آن نابود شده و ثروتش به غنیمت گرفته شد. همچنین پادشاهی عربایا نیز توسط شاهنشاه ایران منحل گردید. در سال ۳۶۳، امیانوس مارسلینوس در جریان جنگ های ایران و روم، از این شهر گذر کرده و آن را «یک شهر قدیمی اما خالی از سکنه که سال هاست رها شده» توصیف کرده است.
گزارش سقوط هترا در نوشته های قرون وسطایی ایرانی و عربی نیز بارها تکرار شده، اما در این نوشته ها واقعیت با افسانه گره خورده است.
معروف ترین داستان مربوط به سقوط هترا - که در شاهنامه، تاریخ طبری و نوشته های ابن خلدون و روضةالصفا نیز به آن اشاره شده - مربوط به این است که شاهدخت شهر، نضیره، با دیدن شاپور عاشق او می شود و به دلیل این عشق، به مردم و شهرش خیانت می کند.
در شاهنامه نام او مالکه دختر طایر ضبط شده است، اما شاهنشاهی که شهر را محاصره کرده شاپور دوم است، نه شاپور یکم.
