سقطرا

تاریخ
جزایر سوکوترا در دوران باستان دیوسکوریدس Dioscorides نامیده می شد و برای یونانیان، مصریان و رومیان شناخته شده بود. در انجیل نیز نام این جزایر آورده شده است. مردمان جزیره مدت ها پیرو آیین مسیحیت نسطوری بودند که در سدهٔ شانزدهم به کیش اسلام گرویدند.
آلبوکرک دریاسالار پرتغالی این جزایر را در سال ۱۵۰۷ گشود، اما در سال ۱۵۱۱، سلطان مهره این جزایر را از فرمان پرتغال خارج ساخت. در سال ۱۸۸۶ جزایر سقطرا به بریتانیا تعلق گرفت بریتانیا از این جزیره به عنوان یک پایگاه دریایی استفاده می کرد. که پس از استقلال دولت یمن جنوبی به این کشور واگذار شد.
جغرافیا
مجمع الجزایر سوکوترا، دربرگیرندهٔ جزیره های مرجانی سوکوترا، عبدالکوری، سمهه، درسه و چندین جزیرهٔ کوچک تر است، که روی هم رفته ۳٬۶۲۵ کیلومتر مربع پهناوری دارند. فاصلهٔ این جزایر تا کرانه های خاک اصلی یمن ۳۴۰ کیلومتر و تا کرانه های کشور سومالی ۲۵۰ کیلومتر می باشد. دو جزیرهٔ سمهه و درسه به جزایر برادر ( الإخوان ) نیز نامی هستند.
اقلیم و آب و هوا
میزان بارندگی ناچیز است، به همین سبب کشاورزی به سختی انجام می گیرد.
بوم شناسی
جزایر سوکوترا، زیست بومی بسته است، به همین دلیل گونه های جانوری و گیاهی منحصر به فردی دارد. نزدیک به یک سوم جانداران این جزایر، تنها در همانجا یافت می شوند. گونه ای درخت بومی که به خون اژدها نامی است، در این منطقه فراوان دیده می شود.
مردم
نزدیک به ۴۳٬۰۰۰ نفر ( برآورد سال ۲۰۰۴ ) در این جزایر زندگی می کنند که بیشتر سامی تبار هستند. ایشان به گویش سقطری سخن می گویند که به برخی از گویش های رایج در یمن نزدیک است.
پانویس
سرچشمه ها
دانشنامهٔ مشرق زمین
Encyclopedia Americana, Volume ۲۵, Page ۲۱۶, ۱۹۶۲.
ویکی پدیا