سفیروت یا کابالا سفیروث ( عبری:סְפִירוֹת ) شکل جمع سفیره ( סְפִירָה ) به معنی شمارش در کابالا و عرفان یهودیت است. عارفان یهودی، ده سفیروت را شناخته اند. کابالایی ها برای توالی ده سفیروت اصطلاحات و واژه های ثابتی دارند، این اصطلاحات در زوهر آمده است. در بین سفیره ها مرتبه برقرار است و سفیروت معمولاً از بالا به پایین نوشته می شود. این ده سفیروت عبارت اند از:
... [مشاهده متن کامل]
• کتر: که به معنی تاج اعلای خداوند، نور ازلی و ابدی است و در اسم یهوه تجلی می یابد. ( من هستم آن که هستم. )
• حکماه: که به معنی دانش و خرد جاودان و اندیشه ازلی خداوند است که در وحی مستقیم به موسی تجلی می یابد.
• بیناه: که به معنی عقل و برهان است.
• حسد: به معنی عشق و مهربانی خداوند و رحمت او نسبت به بندگانش است.
• گِوورا: به معنی داوری و قضاوت است.
• تیفئرت: به معنی عدل و هم آراستگی که از شفقت یا زیبایی خدا سرچشمه می گیرد.
• نیصاح: به معنی آخرین صبر خداوند و نیز تأمل و پایداری و قریحه مقتدرانه است.
• هود: یعنی عظمت خداوند.
• یِسود: به معنی اُس و اساس، دربردارنده نیروهای آفریننده خداوند.
• ملخوت: یعنی ملکوت و عالم وجود و فیزیکی.
این ها ده فلک از افلاک ظهور الهی به شمار می آیند که خدا از آن ظاهر می گردد و در عربی هر یک موطن مکنون ترجمه می شود. این ها جملگی با هم جهان وحدت یافته حیات خداوند یا عالم ها دیحودا را تشکیل می دهند که هر دو با مواردی خاص و هماهنگ سر و کار دارند. کتاب زوهر کوشیده است آن ها را تفسیر نموده و شرح دهد.
جهان سفیروت به عنوان نمادی از انسان یا درخت نیز به کار می رود. ده سفیروت، نیروهای خدایی را برمبنای درختی بنا می نهند، که هر سفیره شاخه ای از آن است. تشبیه انسان نیز به کار رفته است که بر اساس گفته ای از کتاب مقدس است که خدا، انسان را به صورت خویش آفرید. مفهوم سفیروت به عنوان بخش ها و جوارح انسان نگاری مکتب عرفان، دال بر نوعی نمادگرایی انسانی یا تشریح بدن انسان نیز هست.
... [مشاهده متن کامل]
• کتر: که به معنی تاج اعلای خداوند، نور ازلی و ابدی است و در اسم یهوه تجلی می یابد. ( من هستم آن که هستم. )
• حکماه: که به معنی دانش و خرد جاودان و اندیشه ازلی خداوند است که در وحی مستقیم به موسی تجلی می یابد.
• بیناه: که به معنی عقل و برهان است.
• حسد: به معنی عشق و مهربانی خداوند و رحمت او نسبت به بندگانش است.
• گِوورا: به معنی داوری و قضاوت است.
• تیفئرت: به معنی عدل و هم آراستگی که از شفقت یا زیبایی خدا سرچشمه می گیرد.
• نیصاح: به معنی آخرین صبر خداوند و نیز تأمل و پایداری و قریحه مقتدرانه است.
• هود: یعنی عظمت خداوند.
• یِسود: به معنی اُس و اساس، دربردارنده نیروهای آفریننده خداوند.
• ملخوت: یعنی ملکوت و عالم وجود و فیزیکی.
این ها ده فلک از افلاک ظهور الهی به شمار می آیند که خدا از آن ظاهر می گردد و در عربی هر یک موطن مکنون ترجمه می شود. این ها جملگی با هم جهان وحدت یافته حیات خداوند یا عالم ها دیحودا را تشکیل می دهند که هر دو با مواردی خاص و هماهنگ سر و کار دارند. کتاب زوهر کوشیده است آن ها را تفسیر نموده و شرح دهد.
جهان سفیروت به عنوان نمادی از انسان یا درخت نیز به کار می رود. ده سفیروت، نیروهای خدایی را برمبنای درختی بنا می نهند، که هر سفیره شاخه ای از آن است. تشبیه انسان نیز به کار رفته است که بر اساس گفته ای از کتاب مقدس است که خدا، انسان را به صورت خویش آفرید. مفهوم سفیروت به عنوان بخش ها و جوارح انسان نگاری مکتب عرفان، دال بر نوعی نمادگرایی انسانی یا تشریح بدن انسان نیز هست.
