سفیدگرایی

سفیدگرایی یا لیوسیسم ( به انگلیسی: Leucism ) وضعیتی در جانوران است که در آن رنگدانه های پوست کم است. برخلاف آلبینیسم، این پدیده به دلیل کاهش در همه رنگدانه های پوست به وجود می آید و نه تنها ملانین. سفیدگرایی ممکن است در دو حالت سراسر بدن یا بخشی از بدن رخ دهد. از تفاوت های برجسته زالی ( آلبینیسم ) با سفیدگرایی ( لیوسیسم ) سراسری، در رنگ چشم آنهاست که در زالی، رنگ چشم ها به طور غیرعادی قرمز و روشن هستند.
واژه لیوسیسم از اصطلاح شناسی پزشکی گرفته شده است. ریشه لیوس ( leuc ) برگرفته از لیوک ( leuk ) در زبان لاتین است که خود برگرفته از لیوکوس ( leukos ) یونانی به معنای «سفید» است.
سفیدگرایی ( لیوسیسم ) اصطلاحی کلی برای فنوتیپی است که از کمبود سلول رنگدانه ناشی می شود. این کمبود به دلیل کم شدن پخش و مهاجرت سلول های رنگدانه ای از تاج عصبی به سوی پوست، مو، یا پرها در هنگام ریخت سازی ( Morphogenesis ) پدید می آید. چنین چیزی یا کل سطح بدن یا بخشی از آن را با کمبود رنگدانه مواجه می کند.
غیبت کامل رنگدانه ها کمتر معمول است ولی اغلب نبود رنگدانه در بخش هایی از بدن دیده می شود که به شکل الگوهای غیرعادی رنگ سفید بر روی بدن جانوری پدید می آید که در غیر آن صورت پوستی با رنگ آمیزی طبیعی می داشت. چنین چیزی در میان اسب ها، گاوها، گربه ها، سگ ها، کلاغ های شهری[ ۱] و بسیاری دیگر از جانوران دیده می شود.