سفوروکسیم

دانشنامه عمومی

سفوروکسیم ( به انگلیسی: Cefuroxime )
رده درمانی: سفالوسپورین ها
اشکال دارویی: قرص و شربت
سفوروکسیم یک پادزیست ( آنتی بیوتیک ) سفالوسپورینی است. این دارو در درمان تعداد زیادی از بیماری ها، مثل عفونت های تنفسی، عفونت گوش میانی، عفونت پوست و بافت نرم، سینوزیت، و عفونت های ادراری تناسلی مؤثر است. سفوروکسیم همچنین برای جلوگیری از عفونت در بیمارانی که تحت عمل جراحی قرار گرفته اند و در افرادی که به هر علت مستعد عفونت هستند استفاده می شود.
قرص های سفوروکسیم را می توان با شکم خالی مصرف کرد، یا می توان برای جلوگیری از دل بهم خوردگی آن را با غذا خورد. البته، سوسپانسیون خوراکی را بهتر است با شکم خالی حداقل ۲ ساعت پیش از غذا یا ۱ ساعت پس از غذا مصرف کرد. بهتر است دارو در نوبت هایی با فواصل یکسان در طی شبانه روز مصرف شود تا سطح دارو در خون ثابت باقی بماند. مثلاً اگر قرار است دو بار در روز مصرف شود، هر ۱۲ ساعت ( مثلاً ۸ صبح و ۸ شب ) . اگر این برنامه با فعالیت های کاری و خواب شما تداخل دارد، در تعیین یک برنامه زمانی مناسب تر از پزشکتان کمک بگیرید. مهم است که دارو سر وقت و به طور کامل استفاده شود، حتی اگر احساس بهبودی می کنید. اگر پیش از اتمام دارویتان آن را قطع کنید ممکن است علایم تان مجدداً عود کند. اگر یک نوبت را فراموش کردید، به مجردی که به یاد آوردید مصرف کنید. البته اگر تقریباً موقع نوبت بعدی رسیده است، نوبت فراموش شده را رها کنید .
در صورت بروز علایم زیر بلافاصله با پزشکتان تماس بگیرید: کبودی یا خونریزی غیرعادی، درد مفاصل، منگی، اسهال، درد شکمی، تهوع و استفراغ، زخم های دهانی یا زبانی، خارش یا ترشح واژن، پلاک های سفید در دهان یا روی زبان. یک واکنش حساسیتی نادر به سفوروکسیم آنافیلاکسی است که به مراقبت پزشکی فوری نیاز دارد، از آنجا که آنافیلاکسی به سرعت پیشرفت می کند، در صورت بروز تورم لب ها و دور چشم ها، بثورات جلدی، کهیر، تورم پوستی، تب، غش ناگهانی، ضربان قلب تند، یا خس خس سینه، یا مشکل تنفسی، بلافاصله مصرف آنتی بیوتیک را قطع کرده و با یک مرکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید.
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف سفوروکسیم، پزشکتان را مطلع سازید:
• حساسیت به هر نوع ماده غذایی، نگهدارنده ها، رنگ های خوراکی، یا داروهای دیگر به ویژه پادزیست ها ( پنی سیلینها یا سفالوسپورین ها ) .
• بارداری یا شیردهی
• مصرف مشروبات الکلی
• مصرف داروهای دیگر، به ویژه داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی ( مثل ایبوپروفن و آسپیرین ) ، ضدانعقادها ( رقیق کننده های خون نظیر وارفارین ) ، پروبنسید ( یک داروی درمان نقرس )
• ابتلا به مشکلات خونریزی دهنده ( نظیر زخم معده، هموفیلی و کمبود پلاکتی ) ، کولیت ( التهاب روده بزرگ ) یا بیماری های کلیوی و کبدی یا سابقه هریک از موارد مذکور.
عکس سفوروکسیم
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس