سفله پرور. [ س ِل َ / ل ِ پ َرْ وَ ] ( نف مرکب ) دون پرورنده. که فرومایگان را نوازد و جوانمردان را خوار دارد : آب و هوای فارس عجب سفله پرور است کو همرهی که خیمه از این خاک برکنم.
حافظ.
سبب مپرس که چرخ از چه سفله پرور شد که کام بخشی او را بهانه بی سببی است.
حافظ.
فرهنگ فارسی
( صفت ) آنکه فرومایگان را تربیت کند مربی سفلگان : دنیای سفله پرور .
فرهنگ عمید
آن که مردم فرومایه را بپروراند: دنیای سفله پرور.
پیشنهاد کاربران
سفله : نادان سفله پرور : کسی که نادان را تعلیم میدهد