سفله نواز

/soflenavAz/

لغت نامه دهخدا

سفله نواز. [ س ِ ل َ / ل ِ ن َ] ( نف مرکب ) دون پرور. فرومایه پرورنده :
ای نیش بدل زین فلک سفله نواز
وی شیشه عشرت شکن شعبده باز.

خاقانی.

دیدی این روزگار سفله نواز
چون گرفت ازتو جان آزاده.

سعدی.

( صفت ) سفله پرور .

سفله نواز: پرور.
( مرزبان نامه، محمد روشن ج اول، چاپ دوم، ۱۳۶۷، ص ۱۵ ) .