سفره نهادن. [ س ُ رَ ن ِ / ن َ دَ ] ( مص مرکب ) سفره گستردن. خوان نهادن. طعام خورانیدن : سعدی خویش خوانیم پس بجفا برانیم سفره اگر نمی نهی در به چه باز میکنی.سعدی.صد سفره دشمن بنهد طالب مقصودتا بو که یکی دوست بیاید بضیافت.سعدی.