سفره نهادن

لغت نامه دهخدا

سفره نهادن. [ س ُ رَ ن ِ / ن َ دَ ] ( مص مرکب ) سفره گستردن. خوان نهادن. طعام خورانیدن :
سعدی خویش خوانیم پس بجفا برانیم
سفره اگر نمی نهی در به چه باز میکنی.
سعدی.
صد سفره دشمن بنهد طالب مقصود
تا بو که یکی دوست بیاید بضیافت.
سعدی.

فرهنگ فارسی

سفره گستردن ٠ خوان نهادن ٠ طعام خورانیدن ٠

پیشنهاد کاربران

بپرس