سِفر عُسرت ( سِفر به معنی کتاب و عسرت به معنی دشواری و سختی ) نام آلبومی است با صدای شهرام ناظری و آهنگسازی فرخزاد لایق . این اثر در کشور فرانسه و با نام «The Book of Austerity» منتشر شده است . این آلبوم جز آثاری موسیقی است که در آن از شعر نو بهره گرفته شده است. بیشتر اشعار این مجموعه در فضای اجتماعی حاکم بر ایران پس از سال ۱۳۳۲ سروده شده اند.
از نخستین واکنش ها، نقد کیاوش صاحب نسق در سال ۸۷ در نشریه ی فرهنگ و آهنگ بود که پیش از انتشار اثر در ایران نوشته شد: «فرخزاد لایق با ضبط اولین اثر خود سِفرعسرت، که خود آن را تجربه ای در حضور حجم و فضا در موسیقی می نامد، با هوشمندی تمام، قدم در حیطه ای از اینگونه تجربه ها میگذارد که به ظن یقین از لحاظ عمق دیدگاه و برداشت چند جانبه وی از تعامل موسیقی دستگاهی – بومی با طرح ساختاری و بدعت در رنگ آمیزی و انتخابی صحیح از ابزارهای شاخص تئوری موسیقی اروپا، جزو اولین قدم ها از این نوع محسوب می شود. استفاده از فضاهای تعلیق با استفاده از فیگورهای استیناتو و پدالها در اکثر قطعات این آلبوم به گوش می رسد و در هر قطعه به فراخور ایستایی و پویایی قطعه با طرح دیگری عجین می شود که هر بار ایفای این نقش با انتخاب ساز یا سازهایی دیگر همراه است. فضا یا اتمسفری که در این قطعات بستری برای موسیقی ایرانی شده ثمره همین کشش ها، کنش ها و تداوم های تماتیک، ریتمیک و یا اصواتی هستند که با کاراکتر ریتمیکِ رو به ایستایی شکل گرفته اند. ایده ی این گونه طرحها می تواند نتیجه برداشت و به عاریت گرفتن صحیح از فضاهایی باشد که دستمایه آهنگسازان مینیمال موسیقی اروپا و آمریکا قرار میگیرد. استفاده از الگوهای ملودیک و ریتمیک که در گردونه ای تکرار را تداوم می بخشند. بسترهایی با چند بنیه مُدال یا تونال که بر اساس و با تکیه به آنها میتوان خط سیر ملودی را در محدوده گسترده ای متحول کرد و تغییر جهت داد. فضاسازی های این آلبوم طرح هایی را از موسیقی جدی امروز اروپا به عاریت گرفته و آن را در چارچوب این موسیقی دوباره تعریف کرده است. اینگونه فضاسازی ها در موسیقی آهنگسازان دهه های ۵۰ و ۶۰ به این طرف طرح میشود مانند «لوئیجی نونو»، «کارل هاینس اشتوکهاوزن» و «بریو». که البته در ساختار و زیبایی شناسی دیگری طرح میشوند. »[ ۱]
مجله آفتاب مینویسد: این اثر به رغم تعلق به حوزه موسیقی کلاسیک، با برگزیدن شعر نو و نوع تألیف و اجرای اثر، پلی است میان موسیقی سنتی و مدرن، با نگاهی مدرن و برآمده از شناخت تئوریک موسیقی غرب. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاز نخستین واکنش ها، نقد کیاوش صاحب نسق در سال ۸۷ در نشریه ی فرهنگ و آهنگ بود که پیش از انتشار اثر در ایران نوشته شد: «فرخزاد لایق با ضبط اولین اثر خود سِفرعسرت، که خود آن را تجربه ای در حضور حجم و فضا در موسیقی می نامد، با هوشمندی تمام، قدم در حیطه ای از اینگونه تجربه ها میگذارد که به ظن یقین از لحاظ عمق دیدگاه و برداشت چند جانبه وی از تعامل موسیقی دستگاهی – بومی با طرح ساختاری و بدعت در رنگ آمیزی و انتخابی صحیح از ابزارهای شاخص تئوری موسیقی اروپا، جزو اولین قدم ها از این نوع محسوب می شود. استفاده از فضاهای تعلیق با استفاده از فیگورهای استیناتو و پدالها در اکثر قطعات این آلبوم به گوش می رسد و در هر قطعه به فراخور ایستایی و پویایی قطعه با طرح دیگری عجین می شود که هر بار ایفای این نقش با انتخاب ساز یا سازهایی دیگر همراه است. فضا یا اتمسفری که در این قطعات بستری برای موسیقی ایرانی شده ثمره همین کشش ها، کنش ها و تداوم های تماتیک، ریتمیک و یا اصواتی هستند که با کاراکتر ریتمیکِ رو به ایستایی شکل گرفته اند. ایده ی این گونه طرحها می تواند نتیجه برداشت و به عاریت گرفتن صحیح از فضاهایی باشد که دستمایه آهنگسازان مینیمال موسیقی اروپا و آمریکا قرار میگیرد. استفاده از الگوهای ملودیک و ریتمیک که در گردونه ای تکرار را تداوم می بخشند. بسترهایی با چند بنیه مُدال یا تونال که بر اساس و با تکیه به آنها میتوان خط سیر ملودی را در محدوده گسترده ای متحول کرد و تغییر جهت داد. فضاسازی های این آلبوم طرح هایی را از موسیقی جدی امروز اروپا به عاریت گرفته و آن را در چارچوب این موسیقی دوباره تعریف کرده است. اینگونه فضاسازی ها در موسیقی آهنگسازان دهه های ۵۰ و ۶۰ به این طرف طرح میشود مانند «لوئیجی نونو»، «کارل هاینس اشتوکهاوزن» و «بریو». که البته در ساختار و زیبایی شناسی دیگری طرح میشوند. »[ ۱]
مجله آفتاب مینویسد: این اثر به رغم تعلق به حوزه موسیقی کلاسیک، با برگزیدن شعر نو و نوع تألیف و اجرای اثر، پلی است میان موسیقی سنتی و مدرن، با نگاهی مدرن و برآمده از شناخت تئوریک موسیقی غرب. [ ۲]
wiki: سفر عسرت