سفر عرفی

[ویکی فقه] سفر عرفی‏ سفری است که شخصی از نظر عرف مسافر تلقی می شود.
سفر عرفی در مقابل سفر شرعی عبارت است از صدق عنوان سفر از نگاه عرف، هرچند از دیدگاه شرع، سفر به شمار نیاید و احکام سفر از قصر نماز و افطار روزه بر آن مترتب نگردد، مانند مسافری که در غیر وطن خود ده روز قصد اقامت کرده است. چنین فردی از دیدگاه عرف مسافر محسوب می‏شود؛ لیکن از منظر شرع، با قصد ده روز از حکم مسافر خارج می‏شود و عنوان حاضر بر او صدق می‏کند و در نتیجه نمازش تمام و روزه‏اش صحیح خواهد بود.

کاربرد سفر عرفی در ابواب فقه
از این عنوان به مناسبت در بابهایی چون زکات، خمس و مضاربه سخن گفته‏اند.

← سفر ابن سبیل
۱. ↑ الحدائق الناضرة ج۲۱، ص۲۱۱.
...