سفر زندگی

سفر زندگی ( به انگلیسی: The Voyage of Life ) مجموعه ای از چهار نقاشی است که توسط توماس کول در سال ۱۸۴۲ ساخته شده است و نمایانگر تمثیلی از چهار مرحله از زندگی بشر است. نقاشی ها، دوران کودکی، جوانی، میانسالی و سالمندی یک مسافر را به تصویر می کشد که با قایق روی یک رودخانه در میان بیابان های آمریکا در اواسط قرن نوزدهم سفر می کند. در هر نقاشی، مسافر قایق را در رودخانه زندگی با همراهی یک فرشته نگهبان سوار می کند. چشم انداز، هر کدام یکی از چهار فصل سال را منعکس می کند، در انتقال داستان نقش عمده ای دارد. با هر قید مسیر حرکت قایق از عکس قبلی معکوس می شود. در دوران کودکی، نوزاد از یک غار تاریک به منظره ای غنی و سبز سرازیر می شود. پسر به عنوان جوانی، کنترل قایق را به دست می گیرد و قصد دارد یک قلعه درخشان در آسمان باشد. در میانسالی و سالمندی برای حفظ او از طریق آب های خشن و چشم انداز تهدیدآمیز به ایمان مذهبی تکیه می کند. سرانجام، پیر پیر می شود و فرشته او را به سوی آب های ابدیت هدایت می کند.
سفر زندگی از منظر یونگ شناسی
همچنین در ادبیات مکتب یونگ نیز از سفر زندگی[ ۱] به عنوان تشرف از دوران خامی به پختگی یاد شده است. به عقیده یونگ ( کتاب بیداری قهرمان درون ) انسان ها هنگامی آماده سفر زندگی می شوند که بر اساس یک زخم، خیانت و یا رنجی بزرگ از بهشت بیرون شوند. در این شرایط می آموزند تا بدی ها و خوبی ها را در کنار یکدیگر ببینند. The Voyage of Life نیز جنبه ای زندگی بشر امروزی را روایت می کند که در 4 مرحله از زندگی به بلوغ تشرف می کند.
منتقدان و عموم مردم از «سفر زندگی» به خوبی استقبال کردند. ایالات متحده در حال تجربه احیای مذهبی بود که گاه به عنوان بیداری بزرگ دوم شناخته می شود. چهار نقاشی پس از مرگ کول توسط جیمز اسمیلی ( ۱۸۰۷–۱۸۸۵ ) به تعدادی حکاکی تبدیل شد و حکاکی هایی که به طور گسترده در زمان بیداری بزرگ سوم توزیع شد، به این مجموعه اعتبار و محبوبیت داد و آن را امروزه حفظ می کند. [ ۲]