سفارت روسیه در تهران

زمانی که الکساندر گریبایدوف وزیر مختار وقت روسیه متوجه شد تعدادی از زنان گرجی در منازل رجال ایرانی به سر می برند، طبق مفاد ماده سیزده عهدنامه ترکمنچای آنان را اسیر تلقی و استردادشان را از دولت ایران درخواست کرد. با کمک و هدایت میرزا یعقوب ارمنی، یکی از خواجه سرایان حرم سرای فتحعلی شاه که با خانواده های رجال ایران آشنا بود، از اوضاع آگاهی یافت و با مراجعه به شخصیت های سرشناس به مطالبه زنان گرجی پرداخت که در حرمسرای آنان بودند.
سرانجام با پافشاری گریبایدوف دو زن گرجی که به گفتهٔ ایرانیان مسلمان شده بودند و در منزل آصف الدوله صدراعظم پیشین به سر می بردند، به هیئت روسی پناهنده شدند. مردم از بسته شدن معاهده ترکمنچای خشمگین بودند و چون بشکه باروتی آمادهٔ انفجار. با بسته شدن بازار و تحریکاتی که صورت گرفت و پس از آن که میرزا یعقوب ارمنی به سفارت روسیه پناهنده شد، عده ای از مردم به تحریک مجتهدی به نام میرزا مسیح مجتهد در یازدهم فوریه ۱۸۲۹ ( ۲۲ بهمن ۱۲۰۷ ) به سفارت روسیه حمله کردند و هر کس را یافتند کشتند و تنها مالتسوف مالتزوف، دبیر اول سفارت جان سالم به در برد. سرانجام جنازه مثله شده گریبایدوف شناسایی و به تفلیس فرستاده و در همان شهر دفن شد ( یاداوری:این واقعه در باغ ایلچی واقع در مجاورت گود زنبورکخانه و در همسایگی سفارت بریتانیا رخ می دهد که ان زمان در انتهای بازار طهران یعنی حوالی خیابان مولوی فعلی بود و ارتباطی با مکان فعلی سفارت روسیه ندارد ) .
در پی این واقعه، فتحعلی شاه قاجار برای جلوگیری از جنگی دیگر و جلوگیری از وخیم تر شدن هرچه بیش تر روابط ایران و روسیه، هیئتی عالی رتبه، شامل خسرو میرزا، میرزا تقی خان و محمد خان زنگنه امیرنظام به مسکو فرستاد تا نامه عذرخواهی او را به تزار نیکلای یکم تقدیم کنند. کار به مصالحه کشید و میرزا مسیح به تقاضای دولت روس به عتبات تبعید شد. خسرو میرزا در مسکو برای تسلیت به دیدار خانواده گریبایدوف رفت. شاه نیز برای جلوگیری از جنگی دیگر، الماس بسیار بزرگی را، معروف به الماس شاه به تزار روسیه پیش کش کرد.