لغت نامه دهخدا
سف. [ س َف ف ] ( ع اِ ) شکوفه خرمابن تر. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ). || ( مص ) سفوف خوردن یا سفوف ساختن. || بافتن بوریا از برگ خرما. || خوردن شتر گیاه خشک را. || بسیار خوردن آب را و سیرآب نشدن. ( منتهی الارب ).
فرهنگ فارسی
مار پیسه . ماریست . یا مار پران . گویند ماری است که در هوا پرد .
گویش مازنی
پیشنهاد کاربران
متحیر