سعود بن عبدالعزیز دوم

دانشنامه آزاد فارسی

سُعود بن عبدالعزیز دوم (حک: ۱۳۲۸ـ۱۳۳۸ق)
از امرای سلسلۀ آل سعود. پس از کشته شدن سعود بن حَمود، طرفداران پدر سعود دوم او را در حائل فرمانروا کردند. به علت خردسالی سعود، نخست دایی اش ، حمود بن سبهان، و سپس زامل بن سبهان ، به نیابت وی، عهده دار کارها شدند. زامل، که در آن هنگام با دشمنانی مانند ابن سعود در ریاض و ابن صباح در کویت روبه رو بود، با ابن سعود صلح کرد و با فرمانده عثمانی ها در بصره متحد شد. از سوی دیگر، انگلستان نیز، با پشتیبانی از ابن سعود، توانست در کرانه های شبه جزیرۀ عربستان ، از کویت تا حَضَرمَوْت، نفوذ یابد. با آغاز جنگ جهانی اول، سعودی ها کوشیدند تا جبهۀ نیرومند امیران عربستان را به سود انگلیسی ها و برضد عثمانی ها تشکیل دهند. آنان آل رشید را نیز به اتحاد خواندند، اما ابن رشید پاسخی تند داد. درنتیجه ابن سعود در ۱۳۳۳ ق به قلمرو آل رشید حمله کرد، ولی شکست خورد. سعود بن عبدالعزیز مدتی گرفتار اختلافات و توطئه های داخلی بود تا سرانجام به دست عبدالله بن طَلال بن نایِف کشته شد.

پیشنهاد کاربران