سست گرفتن

لغت نامه دهخدا

سست گرفتن. [ س ُ گ ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) سهل انگاشتن. آسان گرفتن :
ز هر قومی حکایت باز می جست
نگیرد مرد زیرک کار خود سست.
نظامی.
که سخت سست گرفتی و نیک بد کردی
هزار نوبت ازین رای باطل استغفار.
سعدی.
|| آرام بودن. درشتی نکردن :
بگفتن درشتی مکن بر امیر
چو بینی که سختی کند سست گیر.
سعدی.

فرهنگ فارسی

سهل انگاشتن . آسان گرفتن . یا آرام بودن . درشتی نکردن .

پیشنهاد کاربران

سست گرفتن ؛ تواضع کردن. فروتنی کردن. نرمی کردن. مدارا :
بگفتن درشتی مکن بر امیر
چو بینی که سختی کند سست گیر.
سعدی ( بوستان ) .

بپرس