سست ران

لغت نامه دهخدا

سست ران. [ س ُ ] ( ص مرکب ) کند. آهسته. مانده :
سختی ره بین و مشو سست ران
سست گمانی مکن ای سخت جان.
نظامی.

پیشنهاد کاربران