سزد

لغت نامه دهخدا

سزد. [ س َ ] ( اِ ) جاوزد باشد که سفیدخار و خارسفید است. ( برهان ). جاوزد سفید. خار.( ناظم الاطباء ). سپیدخار که جاوزد گویند. ( رشیدی ).

جاوزد باشد که سفید خار و خار سفید است . خار . سپید خار که چاوزد .

سزاوار. . شایسته

سزد: سزاوار است، جا دارد که. چون:
سرانجام ببرید هر دو ز کفت
سزد گر بمانی بدین در شگفت: جا دارد که بمانی بدین در تعجب.

شایسته است
معنی غلط نوشتید

سزاوار است
شایسته است

سزاید، سزاوار است، شایسته است؛