سریطی. [ س ُرْ رَ ] ( ع اِ ) در مثل گویند: الاخذ سریطی والقضاء ضریطی ، بضم اول و تشدید را در هردو در حق شخصی گویند که در ادای دین تهاون ورزد و تعلل پیش آورد یعنی گرفت و به آسانی فروبرد و وقت تقاضا تیز داد. یعنی ادای آن ممتنع و دشوار میگردد بر وی. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ).
