سری مسابقات جهانی درگ کمپینگ NHRA. سری مسابقات جهانی درگ کمپینگ NHRA یک سری مسابقات درگ است که توسط انجمن ملی هات راد ( NHRA ) سازماندهی شده است. این مسابقات سری برتر NHRA است که شامل رقابت در چهار کلاس، از جمله Top Fuel Dragster , Funny Car , Pro Stock، و Pro Stock Motorcycle می باشد.
قهرمان هر رده توسط یک سیستم امتیازی تعیین می شود که در آن امتیاز بر اساس جایگاه نهایی و تلاش واجد شرایط داده می شود. فصل به دو بخش تقسیم می شود. پس از ۱۸ مسابقه اول، ۱۰ نفر برتر هر رده حرفه ای ثبت شده و در شش مسابقه آخر رقابت می کنند تا اختلاف امتیازها تا حد زیادی به حداقل می رسد.
این سری دارای چهار کلاس حرفه ای اصلی است: Top Fuel Dragster , Funny Car , Pro Stock و Pro Stock Motorcycle. Top Fuel اولین دسته بود که Funny Cars در سال ۱۹۶۶ اضافه شد، Pro Stock چهار سال بعد و Pro Stock Motorcycles در سال ۱۹۸۷ اضافه شد. هم خودروهای تاپ فیول و هم Funny Carها به طور منظم حداکثر سرعت بیش از ۳۰۰ مایل بر ساعت ( ۴۸۰ کیلومتر بر ساعت ) را تجربه می کنند. هر دوی این خودروها سوختی می سوزانند که از ۹۰ درصد نیترومتان و ۱۰ درصد متانول تشکیل شده است. رکورد Pro Stock تقریباً ۲۱۴ مایل بر ساعت ( ۳۴۴ کیلومتر بر ساعت ) است به طوری که زمان ها اغلب در محدوده ۶٫۴–۶٫۷ ثانیه است و موتورسیکلت های Pro Stock معمولاً با سرعت ۱۹۰+مایل در ساعت ( ۳۱۰ کیلومتر بر ساعت ) کار می کنند. و با زمان در محدوده کم ۷ تا ۶ ثانیه. Top Fuel r و Fuel Funny Car اخیراً به ۱٬۰۰۰ - فوت ( ۳۰۰ - متر ) محدود شده است. مسیری به اندازه ۱/۴ مایلی در نظر گرفته شده که به عنوان وسیله ای برای محدود کردن حداکثر سرعت و افزایش ایمنی ( تعدادی انفجار موتور در حدود ۳۰۰ مایل در ساعت ( ۳۱۰ کیلومتر بر ساعت اتفاق افتاد که منجر به جراحت و مرگ راننده شد ) وجود دارد. در حال حاضر، ایمنی راننده و تماشاچیان حتی در حالی که حداکثر سرعت اغلب نزدیک به ۳۰۰مایل در ساعت است، افزایش یافته است.
از سال ۲۰۰۷، NHRA یک سیستم پلی آف را برای تعیین قهرمان در هر کلاس اجرا می کند که به عنوان شمارش معکوس برای قهرمانی محاسبه می شود. هر فصل به دو بخش از مسابقات تقسیم می شود که بخش اعظم مسابقات بخش اول و رویدادهای پایانی، بخش دوم را تشکیل می دهند. پس از اتمام بخش اول، رانندگان هر کلاس درون نقطه برش در جدول رده بندی یا یا بالاتر از آن ( مقام هشتم تا سال ۲۰۰۷ و رتبه دهم پس از آن ) واجد شرایط قهرمانی می شوند، در حالی که رانندگان زیر نقطه برش از رقابت قهرمانی حذف می شوند. اگرچه هنوز در رویدادهای مسابقه باقی مانده شرکت می کنند. امتیازات برای رانندگان پیشرو مجدداً تنظیم می شود به طوری که آنها با یک حاشیه ثابت از هم جدا می شوند و رتبه اول امتیاز جایزه دریافت می کند. سپس رانندگان برای قهرمانی در مسابقات پایانی فصل به رقابت می پردازند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفقهرمان هر رده توسط یک سیستم امتیازی تعیین می شود که در آن امتیاز بر اساس جایگاه نهایی و تلاش واجد شرایط داده می شود. فصل به دو بخش تقسیم می شود. پس از ۱۸ مسابقه اول، ۱۰ نفر برتر هر رده حرفه ای ثبت شده و در شش مسابقه آخر رقابت می کنند تا اختلاف امتیازها تا حد زیادی به حداقل می رسد.
این سری دارای چهار کلاس حرفه ای اصلی است: Top Fuel Dragster , Funny Car , Pro Stock و Pro Stock Motorcycle. Top Fuel اولین دسته بود که Funny Cars در سال ۱۹۶۶ اضافه شد، Pro Stock چهار سال بعد و Pro Stock Motorcycles در سال ۱۹۸۷ اضافه شد. هم خودروهای تاپ فیول و هم Funny Carها به طور منظم حداکثر سرعت بیش از ۳۰۰ مایل بر ساعت ( ۴۸۰ کیلومتر بر ساعت ) را تجربه می کنند. هر دوی این خودروها سوختی می سوزانند که از ۹۰ درصد نیترومتان و ۱۰ درصد متانول تشکیل شده است. رکورد Pro Stock تقریباً ۲۱۴ مایل بر ساعت ( ۳۴۴ کیلومتر بر ساعت ) است به طوری که زمان ها اغلب در محدوده ۶٫۴–۶٫۷ ثانیه است و موتورسیکلت های Pro Stock معمولاً با سرعت ۱۹۰+مایل در ساعت ( ۳۱۰ کیلومتر بر ساعت ) کار می کنند. و با زمان در محدوده کم ۷ تا ۶ ثانیه. Top Fuel r و Fuel Funny Car اخیراً به ۱٬۰۰۰ - فوت ( ۳۰۰ - متر ) محدود شده است. مسیری به اندازه ۱/۴ مایلی در نظر گرفته شده که به عنوان وسیله ای برای محدود کردن حداکثر سرعت و افزایش ایمنی ( تعدادی انفجار موتور در حدود ۳۰۰ مایل در ساعت ( ۳۱۰ کیلومتر بر ساعت اتفاق افتاد که منجر به جراحت و مرگ راننده شد ) وجود دارد. در حال حاضر، ایمنی راننده و تماشاچیان حتی در حالی که حداکثر سرعت اغلب نزدیک به ۳۰۰مایل در ساعت است، افزایش یافته است.
از سال ۲۰۰۷، NHRA یک سیستم پلی آف را برای تعیین قهرمان در هر کلاس اجرا می کند که به عنوان شمارش معکوس برای قهرمانی محاسبه می شود. هر فصل به دو بخش از مسابقات تقسیم می شود که بخش اعظم مسابقات بخش اول و رویدادهای پایانی، بخش دوم را تشکیل می دهند. پس از اتمام بخش اول، رانندگان هر کلاس درون نقطه برش در جدول رده بندی یا یا بالاتر از آن ( مقام هشتم تا سال ۲۰۰۷ و رتبه دهم پس از آن ) واجد شرایط قهرمانی می شوند، در حالی که رانندگان زیر نقطه برش از رقابت قهرمانی حذف می شوند. اگرچه هنوز در رویدادهای مسابقه باقی مانده شرکت می کنند. امتیازات برای رانندگان پیشرو مجدداً تنظیم می شود به طوری که آنها با یک حاشیه ثابت از هم جدا می شوند و رتبه اول امتیاز جایزه دریافت می کند. سپس رانندگان برای قهرمانی در مسابقات پایانی فصل به رقابت می پردازند.
