سرکوبه

لغت نامه دهخدا

سرکوبه. [ س َ ب َ / ب ِ ] ( اِ مرکب ) از: سر + کوب ( کوفتن ) + َه ( نشانه اسم آلت ). ( حاشیه برهان قاطع چ معین ).گرز گران. ( برهان ) ( انجمن آرای ناصری ) :
سخت سرکوفته دارندش و او نالد زار
ناله مرد ز سرکوبه اعدا شنوند.
خاقانی.
|| ( ن مف مرکب ) سرکوفته. خسته. رنجور :
سرکوبه دوریم مکن بیش
من خود خجلم ز کرده خویش.
نظامی.

سرکوبه. [ س ِ ب َ ] ( اِخ ) دهی جزء دهستان حمزه لو بخش خمین شهرستان محلات. دارای 546 تن سکنه است. آب آن از قنات و رودخانه چوگان. محصول آن غلات ، بنشن ، چغندر قند، پنبه ، انگور، بادام. شغل اهالی زراعت است. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1 ).

فرهنگ فارسی

فرهنگ معین

(سَ بَ یا بِ ) (اِ. ) گرز.

فرهنگ عمید

۱. گرز، گرز گران.
۲. (اسم مصدر ) طعنه، سرزنش.

پیشنهاد کاربران

بپرس