سروچ

لغت نامه دهخدا

سروچ. [ س َ ] ( اِخ ) «سروچ » به قول مارکوارت تصحیفی از «رسوخ » و «رسوخان » است. ( مارکوارت شهرستانهای ایران ص 77 ). ( حاشیه برهان قاطع چ معین ). نام دشتی است در نواحی کرمان. ( برهان ) ( آنندراج ) :
ز کوه بلوچ و ز دشت سروچ
برفتند خنجرگذاران کوچ.
فردوسی.
هم از پهلوی پارس کوچ و بلوچ
زگیلان جنگی و دشت سروچ.
فردوسی ( شاهنامه چ بروخیم ص 558 ).

فرهنگ فارسی

(( سروج ) ) بقول مارکوارت تصحیفی از (( رسوخ ) ) و (( رسوخان ) ) است (( مارکوارت شهرستانهای ایران ۷۷ ) )

پیشنهاد کاربران

سروچ با توجه به اشعار فردوسی و اصطلاحات عامه بیشتر به منطقه ای در گیلان یا اطراف خزر اشاره دارد که خواستگاه قوم بلوچ نیز میتواند باشد. همچنین تشابه زبانی تالشیها و بلوچی تایید کنندهٔ این اشتراک زبانی و مکانی است.
به آمریکای لاتین میشه مادر. . .

بپرس