سرور نام ریشه یک سرور نام ( name server ) برای منطقه ریشه ( ابتدایی ) سیستم نام دامنه ( DNS ) اینترنت است. این سرور به طور مستقیم به درخواست های مربوط به ثبت در ناحیه ریشه پاسخ می دهد و با برگرداندن لیستی از سرورهای نام معتبر برای دامنه سطح بالا مناسب ( TLD ) ، به سایر درخواست ها پاسخ می دهد. سرورهای نام ریشه بخشی اساسی از زیرساخت اینترنت هستند زیرا اولین قدم در حل ( تبدیل ) نام میزبان قابل خواندن برای انسان به آدرس IP است که در ارتباط بین میزبان اینترنت استفاده می شود.
ترکیبی از محدودیت ها در DNS و پروتکل های خاص، یعنی اندازه واقعی ( در عمل ) قرارداد داده نگار کاربر ( UDP ) ، منجر به تصمیم برای محدود کردن تعداد سرورهای ریشه به سیزده آدرس سرور شد. [ ۱] استفاده از ادرس دهیanycast اجازه می دهد که تعداد واقعی موارد سرور ریشه بسیار بزرگتر باشد که به ۱۰۸۶ تا تاریخ ۲ ژوئیه ۲۰۲۰ می رسد. [ ۲]
DNS یک سیستم نامگذاری سلسله مراتبی برای رایانه ها، خدمات یا هر منبعی است که در اینترنت شرکت می کند. بالای آن سلسله مراتب دامنه ریشه است. دامنه ریشه نام رسمی ندارد و برچسب آن در سلسله مراتب DNS یک رشته خالی است. تمام نام دامنه های کاملاً واجد شرایط ( FQDN ) که در اینترنت موجودند را می توان اینگونه در نظر گرفت که با این رشته خالی برای دامنه ریشه خاتمه می یابد و بنابراین به یک کاراکتر تمام کننده ( محدودکننده برچسب ) ختم می شود، به عنوان مثال، "www. example. com. ". این به طور کلی است، زیرا نرم افزار مدرن DNS در هنگام تلاش برای ترجمه یک نام دامنه به آدرس IP در واقع نیازی به درج نقطه انتهایی ندارد.
دامنه ریشه شامل تمام دامنه های سطح بالای اینترنت است. تا تاریخ ژوئیه ۲۰۱۵[ بروزرسانی] ، این شامل 1058 TLD، شامل ۷۳۰ دامنه عمومی سطح بالا ( gTLD ) و ۳۰۱ دامنه سطح بالا کد کشور ( ccTLDs ) در دامنه ریشه است. [ ۳] علاوه بر اینARPAدامنه برای فضاهای نام فنی در مدیریت آدرس دهی اینترنتی و سایر منابع استفاده می شود. آTEST برای آزمایش نام دامنه های بین المللی استفاده می شود.
هنگامی که رایانه ای در اینترنت نیاز به فهم یک نام دامنه دارد، از نرم افزار حل کننده برای جستجو استفاده می کند. یک نرم افزار نام را از راست به چپ به برچسب های خود می شکند. اولین مولفه ( TLD ) با استفاده از یک سرور ریشه برای بدست آوردن سرور معتبر مسئول استعلام می شود. سؤال ها برای هر برچسب سرویس های نام دقیق تری را برمی گردانند تا زمانی که سرور نام پاسخ پرسش اصلی را برگرداند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفترکیبی از محدودیت ها در DNS و پروتکل های خاص، یعنی اندازه واقعی ( در عمل ) قرارداد داده نگار کاربر ( UDP ) ، منجر به تصمیم برای محدود کردن تعداد سرورهای ریشه به سیزده آدرس سرور شد. [ ۱] استفاده از ادرس دهیanycast اجازه می دهد که تعداد واقعی موارد سرور ریشه بسیار بزرگتر باشد که به ۱۰۸۶ تا تاریخ ۲ ژوئیه ۲۰۲۰ می رسد. [ ۲]
DNS یک سیستم نامگذاری سلسله مراتبی برای رایانه ها، خدمات یا هر منبعی است که در اینترنت شرکت می کند. بالای آن سلسله مراتب دامنه ریشه است. دامنه ریشه نام رسمی ندارد و برچسب آن در سلسله مراتب DNS یک رشته خالی است. تمام نام دامنه های کاملاً واجد شرایط ( FQDN ) که در اینترنت موجودند را می توان اینگونه در نظر گرفت که با این رشته خالی برای دامنه ریشه خاتمه می یابد و بنابراین به یک کاراکتر تمام کننده ( محدودکننده برچسب ) ختم می شود، به عنوان مثال، "www. example. com. ". این به طور کلی است، زیرا نرم افزار مدرن DNS در هنگام تلاش برای ترجمه یک نام دامنه به آدرس IP در واقع نیازی به درج نقطه انتهایی ندارد.
دامنه ریشه شامل تمام دامنه های سطح بالای اینترنت است. تا تاریخ ژوئیه ۲۰۱۵[ بروزرسانی] ، این شامل 1058 TLD، شامل ۷۳۰ دامنه عمومی سطح بالا ( gTLD ) و ۳۰۱ دامنه سطح بالا کد کشور ( ccTLDs ) در دامنه ریشه است. [ ۳] علاوه بر اینARPAدامنه برای فضاهای نام فنی در مدیریت آدرس دهی اینترنتی و سایر منابع استفاده می شود. آTEST برای آزمایش نام دامنه های بین المللی استفاده می شود.
هنگامی که رایانه ای در اینترنت نیاز به فهم یک نام دامنه دارد، از نرم افزار حل کننده برای جستجو استفاده می کند. یک نرم افزار نام را از راست به چپ به برچسب های خود می شکند. اولین مولفه ( TLD ) با استفاده از یک سرور ریشه برای بدست آوردن سرور معتبر مسئول استعلام می شود. سؤال ها برای هر برچسب سرویس های نام دقیق تری را برمی گردانند تا زمانی که سرور نام پاسخ پرسش اصلی را برگرداند.

wiki: سرور نام ریشه