سرنی

( هُوَ ) سَرَّ، ( هما ) سَرَّا، ( هُمْ ) سَرُّوا، ( هِیَ ) سَرَّتْ، ( هُمَا ) سَرَّتَا، ( هُنَّ ) سَرَرْنَ، ( أَنْتَ ) سَرَرْتَ، ( أَنْتُمَا ) سَرَرْتُمَا، ( أَنْتُمْ ) سَرَرْتُمْ، ( أَنْتِ ) سَرَرْتِ، ( أَنْتُمَا ) سَرَرْتُمَا، ( أَنْتُنَّ ) سَرَرْتُنَّ، ( أَنَا ) سَرَرْتُ، ( نَحْنُ ) سَرَرْنَا
مضارع از ریشه سرر:
( هُوَ ) یَسُرُّ، ( هُمَا ) یَسُرَّانِ، ( هُمْ ) یَسُرُّونَ، ( هِیَ ) تَسُرُّ، ( هُمَا ) تَسُرَّانِ، ( هُنَّ ) یَسْرُرْنَ، ( أَنْتَ ) تَسُرُّ، ( أَنْتُمَا ) تَسُرَّانِ، ( أَنْتُمْ ) تَسُرُّونَ، ( أَنْتِ ) تَسُرِّینَ، ( أَنْتُمَا ) تَسُرَّانِ، ( أَنْتُنَّ ) تَسْرُرْنَ، ( أَنَا ) أَسُرُّ، ( نَحْنُ ) نَسُرُّ
فعل امر از ریشه سرر:
( أَنْتَ ) سُرَّ، ( أَنْتُمَا ) سُرَّا، ( أَنْتُمْ ) سُرُّوا، ( أَنْتِ ) سُرِّی، ( أَنْتُمَا ) سُرَّا، ( أَنْتُنَّ ) اُسْرُرْنَ
توجه: حرکت� صیغه های مفرد در حالت جزم ( ساکن شدن ) هنگام ادغام، مفتوح می باشد مثلاً در ( أَنْتَ ) تَسُرُّ، برای امر ابتدا باید حرف ت حذف شود و حرف آخر مجزوم شود در واقع می شود: سُرُرْ ، حال می خواهیم دو حرف ( ( ر ) ) را در هم ادغام کنیم قانون می گوید حرکت� صیغه های مفرد در حالت جزم دارای ادغام، مفتوح می شود یعنی می شود: سُرَّ.
فرازی از مناجات شعبانیه: إِلَهِی فَسُرَّنِی بِلِقَائِکَ یَوْمَ تَقْضِی فِیهِ بَیْنَ عِبَادِکَ.
بار خدایا، روزی که در آن میان بندگانت حکم می کنی، مرا به دیدارت خوشحال کن.