سرمه سا

لغت نامه دهخدا

سرمه سا. [ س ُ م َ / م ِ ] ( نف مرکب ) ساینده سرمه. که سرمه ساید. سرمه کوب :
در آئینه دل خیال فلک را
بجز هاون سرمه سایی نبینم.

خاقانی.

صد جام لبالب است در گرد
در حلقه ٔچشم سرمه سایش.

شیخ العارفین ( از آنندراج ).

سایند. سرمه . که سرمه ساید . سرمه کوب .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید