طاقتی کو که به سرمنزل جانان برسم
ناتوان مورم و خود کی به سلیمان برسم.
خاقانی.
سرمنزل فراغت نتوان ز دست دادن ای ساربان فروکش کین ره کران ندارد.
حافظ.
گر به سرمنزل سلمی رسی ای باد صباچشم دارم که سلامی برسانی ز منش.
حافظ.
من به سرمنزل عنقا نه بخود بردم راه قطع این مرحله با مرغ سلیمان کردم.
حافظ.
- سرمنزل فنا ؛ کنایه از دنیا. جهان. ( فرهنگ فارسی معین ).