در اولین ساعات صبح ۱۸ مارس ۱۹۹۰، سیزده اثر هنری از موزهٔ ایزابلا استوارت گاردنر شهر بوستون به سرقت رفت. نگهبانان در آن نیمه شب به دو مرد که لباس مأموران پلیس به تن داشتند و ادعا می کردند تماس هایی مبنی بر مزاحمت دریافت کرده اند اجازهٔ ورود دادند. سارقان نگهبانان را دست بند زدند و موزه را در حدود یک ساعت بعد غارت کردند. این پرونده حل نشده است؛ هیچ بازداشتی صورت نگرفت و اثری بازگردانده نشد. ادارهٔ تحقیقات فدرال ( اف بی آی ) ارزش آثار به سرقت رفته را ۵۰۰ میلیون دلار تخمین زد و موزه جایزه ای ۱۰ میلیون دلاری را برای اطلاعاتی که منجر به بازیابی آثار هنری شود پیشنهاد داد؛ بزرگ ترین جایزه ای که تاکنون یک مؤسسهٔ خصوصی پیشنهاد داده است.
... [مشاهده متن کامل]
آثار به سرقت رفته از جمله آثار خریداری شدهٔ ایزابلا استوارت گاردنر، مجموعه دار هنری بود که به صورت دائمی همراه با سایر آثار این مجموعه دار به نمایش گذاشته بودند. کنسرت یکی از ۳۴ اثر یوهانس فرمیر که تصور می شود باارزش ترین نقاشی ازدست رفته در جهان است و طوفان در دریای جلیل، تنها اثر رامبرانت با چشم انداز دریا از جمله آثار به سرقت رفته هستند. نقاشی ها و طرح های دیگری از رامبرانت، دگا، مانه و فلینک همراه با عقاب زینتی نسبتاً بی ارزش و ظرف باستانی چینی به سرقت رفت. کارشناسان از انتخاب آثار هنری متحیر بودند؛ زیرا آثار ارزشمند بیشتری نیز در موزه وجود داشت که دست نخورده باقی ماند. مجموعه و طراحی آن ثابت است؛ بنابراین قاب های خالی به دیوار آویزان شدند تا تجلیلی از آثار مفقودی و مکان هایی برای بازگشت آثار باشند.
اف بی آی معتقد است که سرقت توسط یک سازمان تبهکاری طراحی شده است. این پرونده فاقد شواهد فیزیکی قوی است و اف بی آی تا حد زیادی به بازجویی ها، اطلاعات مخفی و عملیات فریبنده برای جمع آوری اطلاعات وابسته است. آنان بیشتر بر مافیای بوستون تمرکز کرده اند که در آن دوره در بحبوحهٔ جنگ داخلی باند خلافکاران قرار داشت. یک نظریه این است که گانگستر بابی دوناتی سرقت را با هدف مذاکره برای آزادی سردستهٔ خود از زندان سازماندهی کرده است. دوناتی یک سال پس از سرقت به قتل رسید. گزارش های دیگر حاکی از آن است که این نقاشی ها توسط یک باند در دورچستر دزدیده شده اند، اگرچه حتی پس از عملیاتی فریبنده که برخی از آنان را به زندان انداخت، مشارکت در سرقت را انکار می کنند. تمامی آنان علی رغم پیشنهاد پاداش، کاهش مجازات های زندان و حتی آزادی در صورت ارائهٔ اطلاعاتی که منجر به بازیابی آثار هنری شود، هرگونه اطلاعی را انکار کرده اند یا سرنخ هایی بی ثمر ارائه داده اند.
... [مشاهده متن کامل]
آثار به سرقت رفته از جمله آثار خریداری شدهٔ ایزابلا استوارت گاردنر، مجموعه دار هنری بود که به صورت دائمی همراه با سایر آثار این مجموعه دار به نمایش گذاشته بودند. کنسرت یکی از ۳۴ اثر یوهانس فرمیر که تصور می شود باارزش ترین نقاشی ازدست رفته در جهان است و طوفان در دریای جلیل، تنها اثر رامبرانت با چشم انداز دریا از جمله آثار به سرقت رفته هستند. نقاشی ها و طرح های دیگری از رامبرانت، دگا، مانه و فلینک همراه با عقاب زینتی نسبتاً بی ارزش و ظرف باستانی چینی به سرقت رفت. کارشناسان از انتخاب آثار هنری متحیر بودند؛ زیرا آثار ارزشمند بیشتری نیز در موزه وجود داشت که دست نخورده باقی ماند. مجموعه و طراحی آن ثابت است؛ بنابراین قاب های خالی به دیوار آویزان شدند تا تجلیلی از آثار مفقودی و مکان هایی برای بازگشت آثار باشند.
اف بی آی معتقد است که سرقت توسط یک سازمان تبهکاری طراحی شده است. این پرونده فاقد شواهد فیزیکی قوی است و اف بی آی تا حد زیادی به بازجویی ها، اطلاعات مخفی و عملیات فریبنده برای جمع آوری اطلاعات وابسته است. آنان بیشتر بر مافیای بوستون تمرکز کرده اند که در آن دوره در بحبوحهٔ جنگ داخلی باند خلافکاران قرار داشت. یک نظریه این است که گانگستر بابی دوناتی سرقت را با هدف مذاکره برای آزادی سردستهٔ خود از زندان سازماندهی کرده است. دوناتی یک سال پس از سرقت به قتل رسید. گزارش های دیگر حاکی از آن است که این نقاشی ها توسط یک باند در دورچستر دزدیده شده اند، اگرچه حتی پس از عملیاتی فریبنده که برخی از آنان را به زندان انداخت، مشارکت در سرقت را انکار می کنند. تمامی آنان علی رغم پیشنهاد پاداش، کاهش مجازات های زندان و حتی آزادی در صورت ارائهٔ اطلاعاتی که منجر به بازیابی آثار هنری شود، هرگونه اطلاعی را انکار کرده اند یا سرنخ هایی بی ثمر ارائه داده اند.
