سرفکندگی

لغت نامه دهخدا

سرفکندگی. [ س َ ف َ / ف ِ ک َ دَ / دِ ] ( حامص مرکب ) سرافکندگی. شرمساری. خجلت : موجب خجلت و سرفکندگی است. || فروتنی. تواضع :
چرا چو لاله نشکفته سرفکنده نه ای
که آسمان ز سرافکندگی است پابرجا.
خاقانی.

پیشنهاد کاربران