خورشید سرفکنده و مه خویشتن شناس
مریخ نرم گردن و کیوان فروتن است.
انوری.
نزد رئیس چون الف کوفی آمدم چون دال سرفکنده خجل وار میروم.
خاقانی.
چو مریم سرفکنده ریزم از طعن سرشکی چون دم عیسی مصفی.
خاقانی ( دیوان چ سجادی ص 24 ).
پیوسته پیش حکمت چون سرفکنده ام من زین بیش سرمیفکن چون شمع در کنارم.
عطار.
به کوی میکده گریان و سرفکنده روم چرا که شرم همی آیدم ز حاصل خویش.
حافظ.
گر بر در این میر تو ببینی مردی که بود خوارو سرفکنده.
یوسف عروضی.
|| سرفروهشته. سربزیرافکنده. سرفروبرده : مرا آید ز بوتیمار خنده
لب آبی نشسته سرفکنده.
عطار.
گویند پشه بر لب دریا نشسته بوددر فکر سرفکنده بصد عجز و صدنوا.
عطار.