سرفراش

سرفراش، روستایی در دهستان معمولان بخش مرکزی شهرستان معمولان در استان لرستان ایران است.
فاصله این روستا تا خرم آباد مرکز استان لرستان حدود ۶۰ کیلومتر می باشد.
این روستا به سه بخش سرفراش اصلی، [ ۱] سرفراش پایینی[ ۲] یا به اصطلاح محلی «هوز علیحیر» و سرفراش بالایی[ ۳] تقسیم می شود که در حال حاضر سرفراش بالایی و پایینی آن به دلیل مهاجرت ساکنان آن، خالی از سکنه شده اند.
مردم این روستا از طایفه عمد حسن و شه کرم می باشند که چند خانواده از طایفه لنگانی ( از ایل بالاگریوه ) نیز در آن زندگی می کنند. در حال حاضر عمده ساکنان آن از نوادگان نریمان، عیسی، سهراب ( پسران مرید ) ، کریم بک و آزادخان می باشند.
کار و منابع درآمد مردمان این روستا دامپروری و کشاورزی است.
لاله های واژگون، گل های شقایق، درختان انبوه بلوط، مراتع بسیار، جویباران باریک و زیاد که از تپه های شنی که در گویش محلی کیوعه Keyohah گفته می شوند در فصل بهار جاری می شوند، درختان کهن سال چنار که در منطقه ای با نام چنار هستند، مزارع گندم، جو، نخود، عدس و خیار، تپه های سمنی رنگ شنی و سدخاکی سرفراش که در هنگام بهار پر از آب می شود در طبیعتش یافت می شوند.
استان لرستان غنی ترین پوشش گیاهی را در جنوب غربی ایران دارد. [ ۴] پوشش گیاهی این روستا شامل ( اما محدود نیست به ) درختان، درختچه ها و بوته های گیاهی زیر است:[ ۵]
• بلوط ( بلی در زبان محلی ) نام علمی Quercus persica
• انجیر وحشی Ficus carica
• پسته وحشی ( کلن در زبان محلی ) Pistacia Khinjuk
• زالزالک ( گیرچ در زبان محلی ) Crataegus aronia
• آلبالوی وحشی ( هلونه در زبان محلی ) از جنس Prunus
• سماق Rhus coriaria
• بادام وحشی Amygdalus elaeagnifolia
• آمرود ( مرو گلاویی در زبان محلی )
• تاک ( مو خودرو ) ، چنار، تمشک وحشی ( میشک تیرره در زبان محلی ) ، سنجد ( سرنجه در زبان محلی ) ، ارجن ( براولیک ) ، گون، پی نومه، لاله واژگون، سورپا ( بن سرخ ) ، جیوه، پقازو، پونه ( پینه در زبان محلی ) ، موسیر، ترگاکی، کیوار، تعله، گل هیرو، گل شقایق، کلکنه، ازبوعه، قارچ
سرفراش دارای چشمه های آب شیرین بسیاری می باشد که مهم ترین و گواراترین آن ها چشمه کیوی Chashmah Kiow می باشد که در حال حاضر آب شرب این روستا به وسیلهٔ لوله کشی از این چشمه تأمین می شود.