سرفرازی کردن. [ س َ ف َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) افتخار کردن : ولیکن چو شه تیغبازی کندسر تیغ او سرفرازی کند.نظامی. || تکبر کردن. به خود بالیدن : همه مردمی سرفرازی کندسر آن شد که مردم نوازی کند.نظامی.سرفرازی مکن از کیسه پری که بود کار فلک کیسه بری.جامی.