سرعت فیلم

سرعت فیلم یا ایزو عددی است که جهت اندازه گیری حساسیت فیلم عکاسی یا حسگرهای الکترونیکی استفاده می شود. در دوربین آنالوگ هرچه حساسیت فیلم بیش تر باشد نیاز به نور کمتری خواهد بود ولی کیفیت عکس ها نیز کاهش پیدا می کند. در دوربین دیجیتال، حساسیت دوربین، مقدار تقویت خروجی حسگر را تعیین می کند؛ هرچه خروجی بیشتر تقویت شود، نیاز به نور کمتر خواهد بود ولی افزایش تقویت، باعث افزایش نویز و در نتیجه کاهش کیفیت می شود. [ ۱] فیلم هایی که حساسیت کمی به نور دارند نیاز به زمان نوردهی بیشتری دارند و فیلم های حساسیت پایین نامیده می شوند. عکس این فیلم ها، فیلم هایی هستند که حساسیت بیشتری به نور دارند. با این فیلم ها برای گرفتن عکسی مشابه با فیلم های حساسیت پایین زمان نوردهی کمتری لازم است. حساسیت فیلم بر اساس دو استاندارد دی آی ان و ای اس ای سنجیده می شود.
معمولاً از فیلم های حساسیت بالا برای عکس برداری از اشیا متحرک و در محیط هایی با نور کم استفاده می شود. کیفیت عکسی که با فیلم حساسیت پایین گرفته می شود بهتر است. به تفاوت دو عکس پایین توجه کنید:
سرعت فیلم در فیلم سیاه و سفید از نسبت چگالی نور با دامنه آن به وجود می آید.
معمولاً در این منحنی، پنج منطقه وجود دارد  : فوگ یا خفگی، پاشنه، منطقه خط راست، شانه، و منطقه اُوراکسپوز.
تعیین سرعت برای نگاتیو رنگی در مفهوم مشابه اما بسیار پیچیده تر است، چون برای هر یک رنگ های آبی، سبز و قرمز، منحنی و محاسبه جداکانه ای وجود دارد.