سرطوق

لغت نامه دهخدا

سرطوق. [ س َ طَ / طُو ] ( اِ مرکب ) حلقه کلانی که بر سر زنجیر باشد. ( آنندراج ) :
خروشان موجهایش چرخ تسخیر
در او گرداب چون سرطوق زنجیر.
سعید اشرف در وصف دریا ( از آنندراج ).
|| میل گنبد از مس و غیره که بر آن ملمع نمایند و در عرف هند کلس خوانند. ( آنندراج ) :
ز سرطوق گنبد به گردون رسید
چو پیری که او را براند مرید.
میرزا طاهر وحید ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

حلقه کلانی که بر سر زنجیر باشد میل گنبد از مس و غیره که بر آن ملمع نمایند و در عرف کلس خوانند

پیشنهاد کاربران

بپرس