سرطاس

/sartAs/

لغت نامه دهخدا

سرطاس. [ س َ ] ( اِ مرکب ) ظرفی فلزین بقالان و سقطفروشان و بنشن فروشان و خشکه بارفروشان را. ظرفی است چون مکیالی بقالان و خشکبارفروشان و آجیل فروشان را. ظرفی در دکان بقالی و جز آن برای برداشتن چیزها و ریختن در ترازو. ( یادداشت مؤلف ). || ( ص مرکب ) در تداول امروز، کسی که سر او موی نداشته باشد. کسی که موی سر او بعلت کچلی یا علت دیگر ریخته باشد.

فرهنگ فارسی

ظرفی فلزین بقالان و سقط فروشان و بن فروشان و خشکه بار فروشان را

پیشنهاد کاربران

[سَ ] ( ص ) بی مو، طاس، کرک، کل، کچل. [ ک َ چ َ ] ( ص ) شخصی را گویند که سر او موی نداشته باشد

بپرس