سرشیب

لغت نامه دهخدا

سرشیب. [ س َ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) سرنگون. ( غیاث ) ( آنندراج ). || مخفف سراشیب :
ترا نفس رعنا چو سرکش ستور
دوان میبرد تا به سرشیب گور.
سعدی.

فرهنگ فارسی

سرنگون مخفف سراشیب

فرهنگ عمید

= سراشیب

پیشنهاد کاربران

بپرس