سرسلامتی دادن

دؤرت بیر یانون بولاغ اوْلسون باغ اوْلسون !
بیزدن سوْرا سنوْن باشون ساغ اوْلسون !
دوْنیا قضوْ - قدر ، اؤلوْم - ایتیمدى
دوْنیا بوْیی اوْغولسوزدى ، یئتیمدى
در این بند از شعر ِ حیدر بابا ، شاعر که خود را شخص سومی فرض کرده به کوه حیدر بابا سر سلامتی می دهد و در اصل تسلیت می گوید و برایش آرزوی خوشبختی و عاقبت به خیری می کند. زیرا که فرزندی همچون شهریار را که در دامنش بزرگ کرده بود اکنون روز های خوش زندگانی خودش را بر اثر گذشت عمر ، گم کرده و در سرگردنه ها و پیچ و خم های مسیر زندگی گم شده است می گوید:
حیدربابا ! خدا عاقبت تو را به خیر کند . همیشه دورو برت پراز چشمه های جوشان و باغ های پر خیر و برکت باشد ( دعای خیر خواهی و سر سلامتی )
بعد از ما همیشه سر بلند و سلامت باشی ( درد و بلا نبینی ) . . . .
( مرا هم حلال کن ) . زیرا دنیا پر از حوادث ناگور هست دنیا به فرزندان خودش نیز رحم نمی کند و مسلما به من هم رحم نخواهد نمود .
به عبارتی دیگر شاعر خود را شخص سومی فرض کرده و ضمن سر سلامتی و تسلیت گفتن برای حیدر بابا، به خاطر اینکه فرزندش شهریار، در پیچ و خم ها و گردنه ها ی مسیر زندگی گم شده و روز ها خوش زندگی را گم کرده از حیدر بابا حلالیت نیز می خواهد. زیرا دنیا به فرزندان خودش رحم نکرده و به او ( شاعر ) نیز مسلما رحم نخواهد نمود.