سرر

[ویکی الکتاب] معنی سُرُرٍ: تختها (جمع سریر به معنی تختی که بر روی آن می نشینند )
ریشه کلمه:
سرر (۴۴ بار)

«سُرُر» جمع «سَریر» در اصل به معنای تخت یا صندلی و مانند آن است که روی آن می نشینند و مجالس پر سروری را برگزار می نمایند (توجّه داشته باشید «سُرُر» و «سُرُور» از یک ماده است).
و به تخت هایی گفته می شود که در مجلس سرور و انس بر آن قرار می گیرند; هر چند گاهی، به معنای وسیعتری نیز اطلاق شده است، تا آنجا که گاه به تابوت میت نیز سریر گفته می شود، شاید به این امید که مرکب سروری برای او به سوی آمرزش الهی و بهشت جاودانش باشد.
تخت. سرور و شادی در آن ملحوظ است لذا راغب گوید: سریر آن است که از روی سرور در آن می‏نشینند زیرا که ان از برای صاحبان نعمت است. طبرسی گوید: سریر مجلس بلندی است آماده برای شادی جمع آن اسرّه و سُرُر است. در اقرب گوید: سریر تخت است و بیشتربه تخت پادشا گفته می‏شود علت این تسمیه آن است که هر که روی آن بنشیند شاد می‏شود. سریر به صورت مفرد در قرآن مجید نیامده است ولی سُرُر که جمع آن است پنج بار درباره بهشت و یکبار درباره تخت‏های دنیا آمده است بدین ترتیب: ، طور:20 - واقعه:15 - غاشیه:13 - زخرف:34. « وَ لِبُیُوتِهِمْ اَبْواباً وَ سُرُراً عَلَیْها یَتَّکِئونَ».

سِرِر (Serer)
قومی کشاورز، ساکن سنگالو گامبیا. از دیرباز دولت هایی پادشاهی تشکیل دادند. در قشربندی اجتماعی آنان اشرافیت ارضی، دهقانان و سِرف ها مشاهده می شدند. سِرِرها، با وجود تأثیرپذیری چندصدساله از اسلام، بسیاری از باورهای دین سنتی خود را همچنان حفظ کرده اند.