سردار اَسعَد بختیاری ، جعفرقلی خان (بختیاری ۱۲۵۸ـ۱۳۱۳ش)
سردار اَسعَد بختیاری ، جعفرقلی خان
(یا: سردار اسعد سوم؛ ملقب به «سردار بهادر») از سران مشهور خوانین بختیاری و از رجال دورۀ پهلوی. پسر ارشد علی قلی خان بختیاری، سردار اسعد دوم، بود و در ۱۲۸۴ ش لقب «سردار بهادر» گرفت و در ۱۲۸۸ ش همراه پدرش از فاتحان تهران بود که به خلع محمدعلی شاه از سلطنت و اخراج او از کشور انجامید و در همین سال به همراه یفرم خان ارمنی طغیان گران شاهسون را در ناحیۀ اردبیل و خلخال سرکوب کرد. در ۱۲۸۹ ش مأمور خلع سلاح انقلابیون مشروطه خواه در پارک اتابک تهران شد و به بختیاری رفت و شورش ها را فرونشاند و با همراهی یفرم خان و سردار محتشم، ارشدالدوله را در ورامین و سالارالدوله را در غرب شکست داد. در ۱۲۹۰ ش به همت او سپاهان محمدعلی شاه که برای بازگرداندن او به تخت سلطنت به کشور حمله کرده بودند، شکست خوردند. در ۱۲۹۶ ش حکمران سلطان آباد (اراک) شد. در ۱۲۹۷ ش پس از درگذشت پدرش لقب «سردار اسعد» گرفت. از ۱۲۹۹ تا ۱۳۰۱ش حاکم کرمان بود و در این سال مدتی را بدون منصب در تهران گذراند. از فروردین ۱۳۰۲ تا اردیبهشت ۱۳۰۳ ش به حکومت خراسان رسید. سردار اسعد در دولت مستوفی الممالک از شهریور ۱۳۰۲ تا خرداد ۱۳۰۵ ش وزیر پست و تلگراف بود و پس از یک سال استراحت در تهران و کناره گیری از مناصب دولتی در خرداد ۱۳۰۶ تا آذر ۱۳۱۲ ش در دولت مخبرالسلطنه هدایت وزیر جنگ بود. تا آن که در این تاریخ در بابل به دستور رضاشاه و به اتهام تحویل محمولۀ بزرگ تفنگ به ایل بختیاری توقیف و به زندان قصر منتقل شد و در دهم فروردین ۱۳۱۳ش مسموم و کشته شد. خاطرات او پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ۱۳۷۲ ش به کوشش ایرج افشار چاپ و منتشر شده است.
سردار اَسعَد بختیاری ، جعفرقلی خان
(یا: سردار اسعد سوم؛ ملقب به «سردار بهادر») از سران مشهور خوانین بختیاری و از رجال دورۀ پهلوی. پسر ارشد علی قلی خان بختیاری، سردار اسعد دوم، بود و در ۱۲۸۴ ش لقب «سردار بهادر» گرفت و در ۱۲۸۸ ش همراه پدرش از فاتحان تهران بود که به خلع محمدعلی شاه از سلطنت و اخراج او از کشور انجامید و در همین سال به همراه یفرم خان ارمنی طغیان گران شاهسون را در ناحیۀ اردبیل و خلخال سرکوب کرد. در ۱۲۸۹ ش مأمور خلع سلاح انقلابیون مشروطه خواه در پارک اتابک تهران شد و به بختیاری رفت و شورش ها را فرونشاند و با همراهی یفرم خان و سردار محتشم، ارشدالدوله را در ورامین و سالارالدوله را در غرب شکست داد. در ۱۲۹۰ ش به همت او سپاهان محمدعلی شاه که برای بازگرداندن او به تخت سلطنت به کشور حمله کرده بودند، شکست خوردند. در ۱۲۹۶ ش حکمران سلطان آباد (اراک) شد. در ۱۲۹۷ ش پس از درگذشت پدرش لقب «سردار اسعد» گرفت. از ۱۲۹۹ تا ۱۳۰۱ش حاکم کرمان بود و در این سال مدتی را بدون منصب در تهران گذراند. از فروردین ۱۳۰۲ تا اردیبهشت ۱۳۰۳ ش به حکومت خراسان رسید. سردار اسعد در دولت مستوفی الممالک از شهریور ۱۳۰۲ تا خرداد ۱۳۰۵ ش وزیر پست و تلگراف بود و پس از یک سال استراحت در تهران و کناره گیری از مناصب دولتی در خرداد ۱۳۰۶ تا آذر ۱۳۱۲ ش در دولت مخبرالسلطنه هدایت وزیر جنگ بود. تا آن که در این تاریخ در بابل به دستور رضاشاه و به اتهام تحویل محمولۀ بزرگ تفنگ به ایل بختیاری توقیف و به زندان قصر منتقل شد و در دهم فروردین ۱۳۱۳ش مسموم و کشته شد. خاطرات او پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ۱۳۷۲ ش به کوشش ایرج افشار چاپ و منتشر شده است.