سرخک

سُرخَک نوعی عفونت سیستم تنفسی است که یک ویروس آر. ان. آ از خانواده پارامیکسوویریده آن را ایجاد می کند. علائم سرخک شامل تب، سرفه، آبریزش بینی، و راش پوستی در نقاط مختلف بدن است.
سرخک از طریق تنفس منتقل می شود و به شدت واگیردار است. در واقع ۹۰٪ افراد فاقد ایمنی که با بیمار مبتلا به سرخک زندگی می کنند این بیماری را از او می گیرند. دورهٔ نهفتگی به طور میانگین ۱۴ روز است و چهار روز پس از بروز راش ها قابلیت سرایت دارد.
احتمال مرگ بر اثر سرخک در کشورهای توسعه نیافته با سوء تغذیه شایع و شرایط بهداشتی نامناسب تا ۲۸٪ است، اما در مناطق دیگر بسیار پائین است و در ایالات متحده از سال ۱۹۸۷ تا ۲۰۰۰ فقط ۰٫۳٪ ( ۱۷۷ مرگ از ۶۷٬۰۳۲ مورد ) بوده است.
بیمار مبتلا به سرخک تب دار بوده و بدحال به نظر می رسد. بیمار معمولاً دچار سرفهٔ خشک بوده و ملتحمه چشم بیمار قرمز می باشد. [ ۱] دانه های پوستی در سرخک در حدود روز چهارم پس از شروع تب نمایان می شوند دانه های پوستی و سرخی پوست ( راش ) از محل رویش موها در پیشانی شروع شده و به سایر نقاط بدن گسترش می یابد. گاهی کف دست ها و پاها هم دانه می زند این دانه ها چهار تا شش روز پس از پدیدار شدن شروع به همان ترتیبی که نمایان شده اند شروع به از بین رفتن می کنند. ( دانه ها از محل رستنگاه موها در پیشانی به پایین از بین می روند ) . [ ۲] لکه کوپلیک از مشخصه های بیماری است.
سرخک در مبتلایانی که سن کمی داشته باشند، نوزادان، کودکان دچار سوءتغذیه، افراد که سیستم ایمنی بدنشان خوب کار نمی کند، منجر به عوارض جدی از جمله کوری، التهاب مغز یا آنسفالیت، اسهال شدید، عفونت گوش و ذات الریه می شود. مجموعه این عوارض می تواند منجر به مرگ شوند. [ ۳]
واکسیناسیون نقش مهمی در کاهش شدید موارد ابتلا به این بیماری داشته است. در کشورهای توسعه یافته معمولاً واکسن دو بار یکی در ۱۲–۱۵ ماهگی ( کودکان زیر ۱۲ ماه معمولاً ایمنی بالایی نسبت به بیماری دارند ) و یکی در ۴ یا ۵ سالگی زده می شود. در صورت مشاهدهٔ سرخک در یک مدرسهٔ شبانه روزی یا جایی شبیه به آن نیز تمام افراد واکسیناسیون می شوند.
سازمان بهداشت جهانی توصیه کرده که در کشورهای توسعه نیافته ای که سرخک بسیار شایع است، واکسن دو بار در سنین ۶ و ۹ ماهگی تزریق شود. [ نیازمند منبع] انجام واکسیناسیون سرخک در این سنین معمولاً برای آن است که خدمات بهداشتی دیگر مانند پشه بند برای جلوگیری از مالاریا، داروهای ضد انگل و مکمل های ویتامین آ نیز به کودکان داده شود. [ نیازمند منبع]

سُرخک (پزشکی)(measles)
نوعی بیماری ویروسی حاد. از راه هوا منتقل می شود. علایم بیماری عبارت اند از تب، التهاب شدید مخاطی، لک های کوچک درون دهان، و لکه های قرمزرنگ برجسته روی پوست. لکه ها پس از دورۀ نهفتگیدوهفته ای ظاهر می شوند. مدت بیماری یک هفته است. پیش گیری از بیماری با مایه کوبی صورت می گیرد. هر سال بیش از ۱میلیون کودک بر اثر سرخک می میرند. در کشورهای صنعتی، سرخک بیماری خطرناکی نیست، ولی از آن جا که ممکن است سبب عوارض خطرناکی شود، اغلب این کشورها برنامۀ مایه کوبی را برضد این بیماری اجرا می کنند. در کشورهای پیشرفته، از هر ۵هزار کودک مبتلا یک نفر جان خود را از دست می دهد و از هر هزار بیمار یک نفر دچار التهاب مغزمی شود. در نیمی از این بیماران ضایعات مغزی پدید می آید. در انگلستان، واکسن ام ام آر(سرخک، اوریون، سرخجه) در دوازده تا پانزده ماهگی و نوبت یادآورآن قبل از ورود به مدرسه، معمولاً بین سه تا پنج سالگی، تزریق می شود. در ۲۰۰۱، به علت کاهش مایه کوبی اِم اِم آر در انگلستان، که از ۱۹۹۸ شروع شده بود، موارد ابتلا به سرخک افزایش یافت، زیرا پوشش مایه کوبی کمتر از درصد لازم برای مهار بیماری بود. سازمان جهانی بهداشتدر آوریل ۲۰۰۱ مبارزه علیه سرخک را آغاز کرد تا میزان مرگ و میر ناشی از این بیماری به نصف کاهش یابد. در سال ۲۰۰۰، پوشش جهانی مایه کوبی علیه سرخک ۷۵ درصد بود.