سرخوان

لغت نامه دهخدا

سرخوان. [ س َ خوا / خا] ( نف مرکب ) خواننده ای که ابتدا به خواندن کند. ( رشیدی ) ( آنندراج ). سرذاکر یعنی شخصی که پیش خوانی کند ودیگران ذکر گویند. ( برهان ). خواننده. ( جهانگیری ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱ - خواننده ای که به خواندن آغاز کند . ۲ - کسی که پیش خوانی کند و دیگران ذکر گویند سر ذاکر . ۳ - فاتحه که بر سر قبر مردگان خوانند .

فرهنگ معین

(سَ خا ) (ص فا. ) = سر خواننده : ۱ - خواننده ای که به خواندن آغاز کند. ۲ - کسی که پیش خوانی کند و دیگران ذکر گویند، سرذاکر. ۳ - فاتحه که بر سر قبر مردگان خوانند.

فرهنگ عمید

۱. خواننده ای که پیش خوانی می کند و دیگران ذکر می گویند.
۲. مهمان محترم.

پیشنهاد کاربران

بپرس