سرخس تباران
فرهنگستان زبان و ادب
دانشنامه عمومی
سرخس تباران ( Pteridophyte ) ابتدایی ترین شاخهٔ گیاهان آوندی است که همهٔ نهانزادان آوندی را شامل می شود.
این گروه گیاهی دارای دستگاه رویشی تکامل یافته شامل ریشه ساقه و برگ واقعی هستند تشکیلات بافتی درآنها کامل، بافت هادی چوبی ( نای دیس ) با آوندهای غربالی اند که تشکیلات استوانه آوندی را تشکیل می دهند. دستگاه زایشی آن ها هنوز از دستگاه رویشی تفکیک نیافته است.
نهان زادان آوندی به سه گروه بزرگ زیر تقسیم می شوند.
نهانزادان آوندی دارای ریشه های واقعی اند که این ریشه ها می توانند آب و املاح را از زمین جذب کرده و در اختیار گیاه قرار دهند. همچنین در داخل این گیاهان سیستمی از لوله ها ( شبیه آوند ) وجود دارد که در تمام گیاه آب در داخل آن ها حرکت می کند.
نهانزادان آوندی جزء قدیمی ترین گروه های گیاهی هستند، در واقع اولین گیاهان خشکی زی که شناخته شده اند به این گروه تعلق دارند. آنها حدود ۳۵۰ میلیون سال پیش می زیسته اند. احتمالاً خزه ها قبل از نهانزادان آوندی زندگی می کرده اند، اما هیچ گونه آثار زمین شناسی ( فسیل ) از خود باقی نگذاشته اند. عده ای از این گیاهان در پیدایش و به وجود آمدن زغال سنگ نقش بسیار مهمی داشته اند. در آن زمان آن ها مثل امروز گیاهان نسبتاً کوچک و ظریفی نبودند، بلکه درختان چوبی عظیمی بودند که بلندیشان به بیش از ۳۰ متر می رسید. [ ۱]
همه گیاهان این شاخه آوند دارند. مرحله اسپوروفیت آنها، برخلاف خزه تباران طولانی و مشخص بوده و همان گیاه اصلی است. این گیاهان را بر حسب ویژگیهایشان به پنجه گرگیان، دم اسبیان و سرخسها تقسیم می کنند. هیچ یک از گیاهان این شاخه ها توانایی تولید دانه را ندارند. بدین جهت از گروه گیاهان دانه دار ( پیدازادان ) به خوبی تشخیص داده می شوند. [ ۲]
گیاهان آوندی را اغلب گیاهان ساکن خشکی می شناسند زیرا وجود سیستم آوندی باعث می شود که این گیاهان بتوانند در محیط خشک ـ آب و مواد کانی را از پایین ترین یاخته های ریشه به بالاترین نقطه پیکر خود برسانند و رشد کنند. غیر از گیاهان نهاندانه، سایر گیاهان آوندی برای لقاح به آب نیاز دارند. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین گروه گیاهی دارای دستگاه رویشی تکامل یافته شامل ریشه ساقه و برگ واقعی هستند تشکیلات بافتی درآنها کامل، بافت هادی چوبی ( نای دیس ) با آوندهای غربالی اند که تشکیلات استوانه آوندی را تشکیل می دهند. دستگاه زایشی آن ها هنوز از دستگاه رویشی تفکیک نیافته است.
نهان زادان آوندی به سه گروه بزرگ زیر تقسیم می شوند.
نهانزادان آوندی دارای ریشه های واقعی اند که این ریشه ها می توانند آب و املاح را از زمین جذب کرده و در اختیار گیاه قرار دهند. همچنین در داخل این گیاهان سیستمی از لوله ها ( شبیه آوند ) وجود دارد که در تمام گیاه آب در داخل آن ها حرکت می کند.
نهانزادان آوندی جزء قدیمی ترین گروه های گیاهی هستند، در واقع اولین گیاهان خشکی زی که شناخته شده اند به این گروه تعلق دارند. آنها حدود ۳۵۰ میلیون سال پیش می زیسته اند. احتمالاً خزه ها قبل از نهانزادان آوندی زندگی می کرده اند، اما هیچ گونه آثار زمین شناسی ( فسیل ) از خود باقی نگذاشته اند. عده ای از این گیاهان در پیدایش و به وجود آمدن زغال سنگ نقش بسیار مهمی داشته اند. در آن زمان آن ها مثل امروز گیاهان نسبتاً کوچک و ظریفی نبودند، بلکه درختان چوبی عظیمی بودند که بلندیشان به بیش از ۳۰ متر می رسید. [ ۱]
همه گیاهان این شاخه آوند دارند. مرحله اسپوروفیت آنها، برخلاف خزه تباران طولانی و مشخص بوده و همان گیاه اصلی است. این گیاهان را بر حسب ویژگیهایشان به پنجه گرگیان، دم اسبیان و سرخسها تقسیم می کنند. هیچ یک از گیاهان این شاخه ها توانایی تولید دانه را ندارند. بدین جهت از گروه گیاهان دانه دار ( پیدازادان ) به خوبی تشخیص داده می شوند. [ ۲]
گیاهان آوندی را اغلب گیاهان ساکن خشکی می شناسند زیرا وجود سیستم آوندی باعث می شود که این گیاهان بتوانند در محیط خشک ـ آب و مواد کانی را از پایین ترین یاخته های ریشه به بالاترین نقطه پیکر خود برسانند و رشد کنند. غیر از گیاهان نهاندانه، سایر گیاهان آوندی برای لقاح به آب نیاز دارند. [ ۲]
wiki: سرخس تباران
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید