سرخرگ کلیوی

سرخرگ های کلیوی ( به انگلیسی: Renal artery ) سرخرگ هایی هستند که از کناره های آئورت شکمی درست در زیر سرخرگ مزانتریک فوقانی جریان می گیرند و خون را به کلیه ها می رسانند. هر یک از رگ های کلیوی از ساق دیافراگم می گذرند و با آئورت شکمی زاویهٔ راستی را می سازند. رگ های کلیوی ۲۵٪ خونی را که از قلب خارج می شود را به کلیه ها می رسانند تا در آنجا تصفیه شوند. خونی که به کلیه ها توسط رگ های کلیوی می رسد متغیر است. ممکن است یک یا تعداد بیشتری رگ کلیوی که خون را به هر کلیه می رساند وجود داشته باشد. رگ کلیوی در ناحیه ای درست بالای سیاهرگ های کلیوی به کلیه متصل می شود. شعاع رگ کلیوی در حدود ۰٫۲۵ سانتی متر و ۲۶ سانتی متر در قسمت پایه ای آن است. قطر رگ کلیوی بسته به روشی که برای یافتن آن استفاده می شود، متغیر است. میزان قطر رگ کلیوی با استفاده از سونوگرافی ۵٫۰۴ ± ۰٫۷۴ میلی متر یافت شده است اما با استفاده از آنژیوگرافی ۱٫۱۹ ± ۵٫۶۸ یافت شده. درون کلیه، رگ کلیوی، پیش از رسیدن به ناف کلیه به پنج یا شش شاخهٔ دیگر تقسیم می شود که این شاخه ها میان میزنای و سیاهرگ کلیوی قرار دارند.
تنگی سرخرگ کلیوی در اثر ترشح آنزیم رنین از کلیه ای که سرخرگ آن دچار تنگی شده منجر به افزایش فشار خون می شود. تشخیص تنگی سرخرگ کلیوی توسط سونوگرافی داپلر و درمان آن توسط بالن آنژیوپلاستی یا در برخی مواقع استنت انجام می شود.
سرخرگ های کلیوی گاه نیز ممکن است دچار تصلب شریان شوند که منجر به پرفیوژن ضعیف کلیه و منجر به کاهش عملکرد آن و احتمالاً، نارسایی کلیه می شود.