سرخرگ چه اوران

سرخرگ چه آوران. سرخرگ چه آوران یا شریان چه آوران ( به انگلیسی: Afferent arterioles ) گروهی از رگها درون کلیه هستند که خون را به نفرون در سیستم ادراری می رسانند. این رگ ها نقش مهمی را در تنظیم فشار خون به عنوان بخشی از مکانیزم بازخورد توبولوگلومرولار بازی می کنند. آوران شاخه ای از شریان کلیوی است که خون را به کلیه می رساند و سپس به مویرگ های گلومرول تقسیم شده و پس از انجام فیلتراسیون و خروج از گلومرول٬ دوباره به یک شریان چه تبدیل شده و رگ وابران را می سازد.
هنگامی که جریان خون کلیه کاهش می یابد ( که نشان دهنده کاهش فشار خون است ) یا کاهش در غلظت یون سدیم و کلر وجود داشته باشد٬ ماکولا دنسا در توبول ابتدایی
شروع به رهاسازی پروستاگلاندین کرده که بدنبال آن باعث می شود که سلول های جوکستاگلومرولار پوشانندهٔ شریانچه آوران با آزاد کردن رنین، سیستم رنین - آنژیوتانسین ( همراه آلدوسترون ) فعال شود و پی آمد آن نیز افزایش فشار خون و افزایش در احتباس یون های سدیم توسط آلدوسترون صورت پذیرد.
سلول های ماکولا دنسا همچنین می توانند با افزایش سنتز و ساخت دی نیتروژن منواکسید یا کاهش در سنتز آدنوزین یا آ. تی . پی فشارخون در شریانچه آوران را افزایش دهند.
البته این نکته حایز اهمیت است که فشار خون بالا در کلیه سبب کاهش کسر تصفیه شده وبا این اتفاق نیروی فشار اسمزی کولییدی از فشار هیدروستاتیک گلورول افزایش یافته
و سبب کاهش GFR ( تراوش ) می شود. [ ۱]