سرخجه ( به انگلیسی: Rubella ) یک
بیماری ویروسی است که سرخک آلمانی یا سرخک سه روزه نیز نام دارد زیرا تب بیمار بعد از ۳ روز قطع می شود. گاهی
ضایعات پوستی آن شبیه سرخک یا مخملک تظاهر پیدا می کند. سرخجه دارای عفونت زایی و پاتوژنز بینابینی و ویرولانس با شدت پایین است .
دانه های پوستی در سرخجه معمولاً در پشت گوش پدیدار می شوند و سپس به صورت و گردن و بقیه نقاط بدن گسترش میابد از نشانه های بالینی مشخص سرخجه التهاب
غده های لنفاوی واقع در پشت گوش یا ناحیه پشت گردنی می باشد. [ ۱] کودک مبتلا به این بیماری ممکن است فاقد علامت باشد بیماری در بزرگسالان می تواند به صورت تب خفیف ۱ تا ۵ روزه، سردرد، بیقراری، ترشح خفیف بینی و
التهاب ملتحمه بروز کند.
جنین هایی که در مراحل اول تشکیل مبتلا می شوند بیشتر از همه در معرض خطر مرگ داخل رحمی،
سقط جنین خودبخود و ناهنجاریهای اندامهای مهم بدن هستند. این ناهنجاریها ممکن است شامل یک یا چند نوع از جمله: ناشنوایی، آب مروارید، کوچکی چشم،
آب سیاه جنینی، کوچکی جمجمه، عقب ماندگی ذهنی، ارتباط بین سرخرگ ششی و آئورت، نقص دیواره بین بطنی یا دهلیز در قلب، ضایعات پوستی،
بزرگی هم زمان کبد و طحال، یرقان، نقایص استخوانی باشد. وههچنین نداشتن تعادل در افراد می گردد.
سرخجه در
تشخیص افتراقی با بیماری های سرخک، مخملک و تعداد زیادی از عفونتهای پوستی و مونو نوکلئوز عفونی قرار می گیرد.
تشخیص بالینی سرخجه در اغلب مواقع درست انجام نمی شود. در موارد حاد بیماری تنها با کمک آزمایشگاه می توان بیماری را تشخیص داد. تشخیص بیماری براساس افزایش آنتی بادی اختصاصی ضدویروس سرخجه در دو بار آزمایش تأیید می شود در فاصله ۱ تا ۲ هفته پس از ظهور ضایعات پوستی می توان ویروس را از ترشحات گلوی بیمار جدا کرد. خون، ادرار و مدفوع بیمار می تواند حاوی ویروس باشد. اما جداکردن ویروس بسیار وقت گیر بوده و به
۱۰ تا ۱۴ روز وقت احتیاج دارد.
برای تشخیص سرخجه مادرزادی در نوزاد تازه متولد شده می توان خون بیمار را مورد آزمایش قرار داد در صورت وجود آنتی بادی اختصاصی ضدویروس سرخجه در یک نمونه خون می توان بیماری را تشخیص داد.
این بیماری در تمام نقاط دنیا از اجتماعات دور و مجزا شایع است. شیوع سرخجه در زمستان و بهار افزایش می یابد.
انسان تنها مخزن این ویروس است.
سرخجه از طریق تماس با ترشحات بینی و گلوی افراد آلوده منتقل می شود. این بیماری به طور مستقیم از طریق قطره های
آب دهان ضمن تماس مستقیم بیماران منتقل می شود.