سرخ چوب زال ( نام علمی: Sequoia sempervirens ) ، [ a] یک سرخ چوب است که قادر به تولید سبزینه نیست و به جای رنگ سبز معمولی دارای سوزن های سفید است. با به دست آوردن قند از طریق اتصالات بین ریشه هایش و درختان سرخ چوب معمولی همسایه، معمولاً درخت مادری که از پایه آن جوانه زده است، زنده می ماند. [ ۱] [ ۲] [ ۳] تبادل شیره از طریق ریشه یک پدیده عمومی در میان سرخ چوب ها است. [ ۴]
حدود ۴۰۰ مورد شناخته شده است. [ ۴] آنها را می توان در پارک ایالتی هنری کاول ردوودز، پارک ایالتی هومبولت ردوودز ( Humboldt Redwoods State Park ) ، باغ های گیاه شناسی سانفرانسیسکو ( San Francisco Botanical Gardens ) ، پارک هادارت ( Huddart County Park ) و پارک حفاظت شده سانتا لوسیا ( Santa Lucia Preserve ) ، [ ۵] با یازده درخت در اولین پیدا کرد. [ ۴] مکان های دقیق برای محافظت از درختان کمیاب اعلام نشده است. [ ۶] حداکثر ارتفاع آنها به حدود ۲۰ متر می رسد. [ ۱] سایر مخروط ها توانایی پیوند ریشه های خود را ندارند، بنابراین جهش یافته های «زالیسم» گونه های دیگر زنده نمی مانند تا به درختان بزرگ تبدیل شوند. [ ۱]
درختان برای بومیان آمریکا مهم بودند و در افسانه های آنها ثبت شده بودند. برای نمونه، مردم پومو ( Pomo ) از آنها در مراسم پاکسازی خود استفاده می کردند. [ ۷]
سرخ چوب های زال عموماً به عنوان گیاهان انگلی در نظر گرفته می شوند، اما در سال ۲۰۱۶، یکی از محققان حدس می زند که درختان دیگر به دلیل نقششان در ذخیره سازی فلزات سنگین سمی ( Toxic heavy metal ) از آنها حمایت می کنند. زال ها ظاهراً فلزات بیشتری نسبت به درختان معمولی به دلیل روزنه های معیوب جمع می کنند، که باعث می شود آب بیشتری از طریق ترادمش از دست بدهند و مجبور می شوند با جذب آب بیشتر از طریق ریشه هایشان، آن ها را جبران کنند. [ ۴]
شش رُخ نمود از سرخ چوب زال طبقه بندی شده اند: سفید، زرد روشن، سبز سلولی ویرسن، سبز کم رنگ، خالدار و رنگارنگ غیرکایمریک. چنین جهش یافته ای می تواند پایه ای ( رشد از پوسته در پایه درخت ) یا هوایی ( منشعب شدن از درخت در بالای زمین ) باشد. فرم زرد روشن منحصراً هوایی است و تصور می شود که با تولید بیش از حد زانتوفیل همراه باشد. فرم سبز کم رنگ فقط یک نوع خاص از سبزینه را ندارد و تقریبا همیشه پایه است. درختان سبز ورسنت سلولی دارای چند سلول طبیعی هستند ( که فراوانی آنها ممکن است در طول زمان متفاوت باشد ) که در میان سلول های جهش یافته پراکنده شده اند. [ ۸]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفحدود ۴۰۰ مورد شناخته شده است. [ ۴] آنها را می توان در پارک ایالتی هنری کاول ردوودز، پارک ایالتی هومبولت ردوودز ( Humboldt Redwoods State Park ) ، باغ های گیاه شناسی سانفرانسیسکو ( San Francisco Botanical Gardens ) ، پارک هادارت ( Huddart County Park ) و پارک حفاظت شده سانتا لوسیا ( Santa Lucia Preserve ) ، [ ۵] با یازده درخت در اولین پیدا کرد. [ ۴] مکان های دقیق برای محافظت از درختان کمیاب اعلام نشده است. [ ۶] حداکثر ارتفاع آنها به حدود ۲۰ متر می رسد. [ ۱] سایر مخروط ها توانایی پیوند ریشه های خود را ندارند، بنابراین جهش یافته های «زالیسم» گونه های دیگر زنده نمی مانند تا به درختان بزرگ تبدیل شوند. [ ۱]
درختان برای بومیان آمریکا مهم بودند و در افسانه های آنها ثبت شده بودند. برای نمونه، مردم پومو ( Pomo ) از آنها در مراسم پاکسازی خود استفاده می کردند. [ ۷]
سرخ چوب های زال عموماً به عنوان گیاهان انگلی در نظر گرفته می شوند، اما در سال ۲۰۱۶، یکی از محققان حدس می زند که درختان دیگر به دلیل نقششان در ذخیره سازی فلزات سنگین سمی ( Toxic heavy metal ) از آنها حمایت می کنند. زال ها ظاهراً فلزات بیشتری نسبت به درختان معمولی به دلیل روزنه های معیوب جمع می کنند، که باعث می شود آب بیشتری از طریق ترادمش از دست بدهند و مجبور می شوند با جذب آب بیشتر از طریق ریشه هایشان، آن ها را جبران کنند. [ ۴]
شش رُخ نمود از سرخ چوب زال طبقه بندی شده اند: سفید، زرد روشن، سبز سلولی ویرسن، سبز کم رنگ، خالدار و رنگارنگ غیرکایمریک. چنین جهش یافته ای می تواند پایه ای ( رشد از پوسته در پایه درخت ) یا هوایی ( منشعب شدن از درخت در بالای زمین ) باشد. فرم زرد روشن منحصراً هوایی است و تصور می شود که با تولید بیش از حد زانتوفیل همراه باشد. فرم سبز کم رنگ فقط یک نوع خاص از سبزینه را ندارد و تقریبا همیشه پایه است. درختان سبز ورسنت سلولی دارای چند سلول طبیعی هستند ( که فراوانی آنها ممکن است در طول زمان متفاوت باشد ) که در میان سلول های جهش یافته پراکنده شده اند. [ ۸]
wiki: سرخ چوب زال