سرجو لئونه ( به ایتالیایی: Sergio Leone ) ( ۳ ژانویه ۱۹۲۹ – ۳۰ آوریل ۱۹۸۹ ) کارگردان، تهیه کننده و فیلمنامه نویس ایتالیایی بود. او را ایجادکننده ژانر وسترن اسپاگتی می دانند. [ ۱]
لئونه در ۳ ژانویه ۱۹۲۹ در شهر رم به دنیا آمد. او فرزند کارگردان ایتالیایی «روبرتو روبرتی» ( به ایتالیایی: Roberto Roberti ) ( با نام اصلی «وینچنزو لئونه» ) و بازیگر سینما «بیچه والرین» ( به ایتالیایی: Bice Valerian ) ( با نام اصلی «ادویچ والکرنگی» ) بود. کودکی و نوجوانی لئونه هم زمان با ظهور فاشیسم در ایتالیا و جنگ جهانی دوم بود که برای خانوادهٔ او که اهل هنر و سینما بودند روزگار سختی بوده است.
سرجو در دوران مدرسه برای مدتی با انیو موریکونه آهنگساز بعضی از کارهای خود همکلاس بود.
پس از مشاهده کار پدرش در سینما به عنوان کارگردان، او حرفه اش را در صنعت فیلم در ۱۸ سالگی پس از ترک تحصیل در رشته حقوق در دانشگاه آغاز کرد. سپس کار در سینمای ایتالیا را به عنوان دستیار ویتوریو دسیکا در فیلم دزد دوچرخه در سال ۱۹۴۸ ادامه داد و نوشتن فیلمنامه را در طول دهه ۱۹۵۰، ابتدا با فیلمنامه شمشیر و صندل ( با نام مستعار «peplum» ) که نوعی از حماسه تاریخی رایج در آن زمان بود را آغاز نمود.
او همچنین به عنوان دستیار کارگردان در چندین فیلم بین المللی در مقیاس بزرگ با تهیه کنندگی استودیو چینه چیتا Cinecittà در رم، مانند کجا می روی ( ۱۹۵۱ ) و بن هور ( ۱۹۵۹ ) ، که از لحاظ مالی توسط استودیوهای آمریکایی حمایت می شد، شرکت داشت.
هنگامی که ماریو بنارد کارگردان فیلم آخرین روزهای پمپئی به ایتالیایی ( Gli Ultimi Giorni di Pompei ) با بازی استیو ریوز بیمار شد، از سرجو خواسته شد که فیلم را ادامه داده و تکمیل کند در نتیجه وقتی زمان آن رسید که او اولین فیلم مستقل خود بنام غول رودس ( ۱۹۶۱ ) را تولید کند، توانست آن را با بودجه ای کمتر از فیلم های هالیوود بسازد.
در ابتدای دهه ۶۰، فیلم هایی با مضمون حماسه های تاریخی از نظر مخاطبین سقوط کرد. اما سرجو توجه خود را به یک زیر سبک به نام وسترن اسپاگتی که منشأ آن در سینمای وسترن آمریکا بود، سوق داد و شروع به ساخت سه گانه معروف خود در گونهٔ وسترن با هنرنمایی کلینت ایستوود کرد که هر سه فیلم در زمان اکران خود پرفروش ترین فیلم شدند. با ساخت سه گانه لئونه روح تازه ای به گونهٔ وسترن دمیده شد و زیرگونهٔ تازه ای تحت عنوان وسترن اسپاگتی به وجود آمد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفلئونه در ۳ ژانویه ۱۹۲۹ در شهر رم به دنیا آمد. او فرزند کارگردان ایتالیایی «روبرتو روبرتی» ( به ایتالیایی: Roberto Roberti ) ( با نام اصلی «وینچنزو لئونه» ) و بازیگر سینما «بیچه والرین» ( به ایتالیایی: Bice Valerian ) ( با نام اصلی «ادویچ والکرنگی» ) بود. کودکی و نوجوانی لئونه هم زمان با ظهور فاشیسم در ایتالیا و جنگ جهانی دوم بود که برای خانوادهٔ او که اهل هنر و سینما بودند روزگار سختی بوده است.
سرجو در دوران مدرسه برای مدتی با انیو موریکونه آهنگساز بعضی از کارهای خود همکلاس بود.
پس از مشاهده کار پدرش در سینما به عنوان کارگردان، او حرفه اش را در صنعت فیلم در ۱۸ سالگی پس از ترک تحصیل در رشته حقوق در دانشگاه آغاز کرد. سپس کار در سینمای ایتالیا را به عنوان دستیار ویتوریو دسیکا در فیلم دزد دوچرخه در سال ۱۹۴۸ ادامه داد و نوشتن فیلمنامه را در طول دهه ۱۹۵۰، ابتدا با فیلمنامه شمشیر و صندل ( با نام مستعار «peplum» ) که نوعی از حماسه تاریخی رایج در آن زمان بود را آغاز نمود.
او همچنین به عنوان دستیار کارگردان در چندین فیلم بین المللی در مقیاس بزرگ با تهیه کنندگی استودیو چینه چیتا Cinecittà در رم، مانند کجا می روی ( ۱۹۵۱ ) و بن هور ( ۱۹۵۹ ) ، که از لحاظ مالی توسط استودیوهای آمریکایی حمایت می شد، شرکت داشت.
هنگامی که ماریو بنارد کارگردان فیلم آخرین روزهای پمپئی به ایتالیایی ( Gli Ultimi Giorni di Pompei ) با بازی استیو ریوز بیمار شد، از سرجو خواسته شد که فیلم را ادامه داده و تکمیل کند در نتیجه وقتی زمان آن رسید که او اولین فیلم مستقل خود بنام غول رودس ( ۱۹۶۱ ) را تولید کند، توانست آن را با بودجه ای کمتر از فیلم های هالیوود بسازد.
در ابتدای دهه ۶۰، فیلم هایی با مضمون حماسه های تاریخی از نظر مخاطبین سقوط کرد. اما سرجو توجه خود را به یک زیر سبک به نام وسترن اسپاگتی که منشأ آن در سینمای وسترن آمریکا بود، سوق داد و شروع به ساخت سه گانه معروف خود در گونهٔ وسترن با هنرنمایی کلینت ایستوود کرد که هر سه فیلم در زمان اکران خود پرفروش ترین فیلم شدند. با ساخت سه گانه لئونه روح تازه ای به گونهٔ وسترن دمیده شد و زیرگونهٔ تازه ای تحت عنوان وسترن اسپاگتی به وجود آمد.
wiki: سرجو لئونه