سرتیه

در فارسی باستان به معنای "سرما" است و به علت دستور زبان فارسی باستان در آخر خود "یه" دارد این کلمه در فارسی میانی "سَرت" خوانده شد و کم کم به "سَرد" تبدیل شد و امروز به "سال" تغیر شکل یافته