سرتابسر

لغت نامه دهخدا

سرتابسر. [ س َ ب ِ س َ ] ( اِ مرکب ، ق مرکب ) سربسر. از اول تا آخر :
مکارم تو که سرتابسر جهان بگرفت
روا بود که به من خام و قلتبان نرسد.
نجیب الدین جرفادقانی.
صورت نگار چینی بی خویشتن بماند
گر صورتت ببیند سرتابسر معانی.
سعدی.

پیشنهاد کاربران