سربریدن و شکار حیوانات

دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] در اینجا، دو مبحث وجود دارد: یکی شکار حیوانات وحشی و دیگری سر بریدن حیوانات اهلی و غیراهلی که هر کدام را جداگانه معرفی می نماییم:
حیوان حلال گوشت وحشی مانند آهو، بزکوهی و کبک را اگر به وسیله سلاح یا سگ شکاری شکار کنند، در صورتی که با شروط مقرر انجام شده باشد، پاک و حلال است و اگر یکی از شروط آن ناقص باشد حرام است، مگر این که حیوان را زنده بگیرند و سرش را ببرند. شکار ماهی عبارت است از: زنده گرفتن آن از آب و در صورتی که «فلس» داشته باشد حلال است و شرط دیگری در آن معتبر نیست.
اگر حیوان حلال گوشت - اعم از اهلی و وحشی - را با رعایت دستور و شروطی که مقرر شده سر ببرند خوردن گوشت آن حلال است. دستور سربریدن حیوان آن است که حلقوم (مجرای تنفس)، مری (مجرای غذا) و دو رگ بزرگ را که در دو طرف حلقوم است، از پایین برآمدگی زیر گلو به طور کامل ببرند و اگر آن ها را بشکافند، کافی نیست. ذبح شتر نیز شکل خاصی دارد که «نحر» نامیده می شود.
اگر حیوانی را طبق دستور شرع، «ذبح» یا «نحر» و یا «شکار» نمایند، آن حیوان «تذکیه» شده و حلال است و در اصطلاح فقهی، آن را «مُذَکّی » می نامند و اگر تذکیه شرعی نشده باشد، «میته» نامیده می شود که حرام و نجس است.

پیشنهاد کاربران

بپرس